rzecz latinul
| Lengyel | Latin |
|---|---|
| rzecz noun wytwór materialny, przedmiot | res [undeclined]noun |
| rzeczny adjective odnoszący się do rzeki, związany z rzeką | fluviālisadjective |
| rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun | substantivumnoun |
| rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun | gerundium [gerundii]noun |
| rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun | nomen propriumnoun |
| rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective | nomen [nominis]adjective |
| rzeczowy adjective dotyczący treści (a nie strony formalnej) | definitus [definita, definitum]adjective |
| rzeczowy adjective odnoszący się do rzeczy (a nie osób) | verba scriptorisadjective |
| rzeczoznawca noun osoba wydająca orzeczenia w sprawach dotyczących jego kompetencji, a niejasnych dla innych | callidus [callida -um, callidior -or -us, callidissimus -a -um]noun |
| rzeczywistość noun prawda, prawdziwość; coś, co wydarzyło się (istnieje) naprawdę; obiektywnie | realitas [realitatis]noun |
| rzeczywisty adjective mający miejsce naprawdę | realeadjective |
| rzeczywiście adverb zgodnie z rzeczywistością, naprawdę, faktycznie | quippeadverb |
| bezsprzeczny adjective taki, który nie budzi sprzeciwu | certus [certa -um, certior -or -us, certissimus -a -um]adjective |
| czarna porzeczka (botanika, botaniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) gatunek porzeczki, krzewu należącego do rodziny agrestowatych; noun | ribes nigrumnoun |
| czarna porzeczka (spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (cukiernictwo) owoc tego krzewu noun | ribes nigrumnoun |
| dorzecze (hydrologia, hydrologiczny) obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki noun | lebes [lebetis]noun |
| grzecznie adverb w sposób grzeczny | cōmiteradverb |
| grzecznościowy adjective taki, który charakteryzuje się grzecznością; taki, od którego wymagana jest grzeczność | cōmisadjective |
| grzeczność (potocznie, potoczny) posłuszne zachowanie dziecka noun | sapientia [sapientiae]noun |
| grzeczność noun uprzejmy sposób zachowania | urbanitas [urbanitatis]noun |
| grzeczny adjective o dziecku: taki, który jest posłuszny, spokojny, miły, dobry | cōmisadjective |
| grzeczny adjective taki, który jest dobrze wychowany, jest uprzejmy, układny; taki, który jest dowodem dobrego wychowania, uprzejmości | cōmisadjective |
| Międzyrzecz (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | Mederecensisnoun |
| mówić od rzeczy verb mówić bez sensu, pleść głupstwa | delirareverb |
| na rzecz noun …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa cel, przeznaczenie, kierunek przekazania czegoś przez wykonawcę czynności | gratia [gratiae]noun |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun | dialectos [dialecti]noun |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | dialectos [dialecti]noun |
| narzecze noun język, mowa | lingua [linguae]noun |
| narzeczona noun kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona | sponsa [sponsae]noun |
| narzeczony noun mężczyzna w okresie narzeczeństwa | sponsus [sponsi]noun |
| niedorzeczność noun coś bez sensu, nie mające uzasadnienia | absurditas [absurditatis]noun |
| niedorzeczny adjective nie do rzeczy, niemający sensu | pravus [prava, pravum]adjective |
| niegrzeczny adjective zachowujący się niewłaściwie, nieuprzejmy | inurbanus [inurbana, inurbanum]adjective |
| nierzeczywisty adjective taki, który nie istnieje w rzeczywistości | irrealisadjective |
| niezaprzeczalny adjective taki, któremu nie można zaprzeczyć, nie budzący wątpliwości | certus [certa -um, certior -or -us, certissimus -a -um]adjective |
| orzeczenie (językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun | praedicatumnoun |
| pleść od rzeczy (potocznie, potoczny) mówić bez sensu, pleść głupstwa verb | delirareverb |
| poprzeczka noun belka albo listwa umocowana w poprzek czegoś | epistȳliumnoun |
