Polish-Latin dictionary »
rzecz meaning in Latin
| Polish | Latin |
|---|---|
| rzecz noun wytwór materialny, przedmiot | res [undeclined]noun |
| rzeczny adjective odnoszący się do rzeki, związany z rzeką | fluviālisadjective |
| rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun | |
| rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun | gerundium [gerundii](2nd) N |
| rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun | nomen propriumnoun |
| rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective | nomenadjective |
| rzeczowy adjective dotyczący treści (a nie strony formalnej) | definitus [definita, definitum]adjective |
| rzeczowy adjective odnoszący się do rzeczy (a nie osób) | verba scriptorisadjective |
| rzeczoznawca noun osoba wydająca orzeczenia w sprawach dotyczących jego kompetencji, a niejasnych dla innych | callidusnoun |
| Rzeczpospolita Obojga Narodów (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo składające się z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, istniejące w latach 1569–1795 na mocy unii lubelskiej; noun | |
| rzeczywistość noun prawda, prawdziwość; coś, co wydarzyło się (istnieje) naprawdę; obiektywnie | realitas [realitatis](3rd) F |
| rzeczywisty (matematyka, matematyczny) będący liczbą rzeczywistą lub przyjmujący wartości będące liczbami rzeczywistymi adjective | naturalis [naturalis, naturale]adjective |
| rzeczywisty (matematyka, matematyczny) powiązany z liczbami rzeczywistymi adjective | naturalis [naturalis, naturale]adjective |
| rzeczywisty adjective mający miejsce naprawdę | realeadjective |
| rzeczywiście adverb zgodnie z rzeczywistością, naprawdę, faktycznie | quippeadverb |
| bezsprzeczny adjective taki, który nie budzi sprzeciwu | certus [certa -um, certior -or -us, certissimus -a -um]adjective |
| czarna porzeczka (botanika, botaniczny) (ogrodnictwo, ogrodniczy) gatunek porzeczki, krzewu należącego do rodziny agrestowatych; noun | ribes nigrumnoun |
| czarna porzeczka (spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (cukiernictwo) owoc tego krzewu noun | ribes nigrumnoun |
| dorzecze (hydrologia, hydrologiczny) obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki noun | lebes [lebetis]noun |
| grzecznie adverb w sposób grzeczny | cōmiteradverb |
| grzecznościowy adjective taki, który charakteryzuje się grzecznością; taki, od którego wymagana jest grzeczność | cōmisadjective |
| grzeczność (potocznie, potoczny) posłuszne zachowanie dziecka noun | sapientia [sapientiae](1st) F |
| grzeczność noun uprzejmy sposób zachowania | urbanitas [urbanitatis](3rd) F |
| grzeczny adjective o dziecku: taki, który jest posłuszny, spokojny, miły, dobry | cōmisadjective |
| grzeczny adjective taki, który jest dobrze wychowany, jest uprzejmy, układny; taki, który jest dowodem dobrego wychowania, uprzejmości | cōmisadjective |
| Międzyrzecz (geografia, geograficzny) miasto w Polsce; noun | |
| mówić od rzeczy verb mówić bez sensu, pleść głupstwa | delirareverb |
| na rzecz …używany w konstrukcjach, w których wyrażenie po przyimku określa cel, przeznaczenie, kierunek przekazania czegoś przez wykonawcę czynności | |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) mowa terytorialna, odmienna od języka standardowego; noun | dialectos [dialecti]noun |
| narzecze (językoznawstwo, językoznawczy) swoista odmiana języka; noun | dialectos [dialecti]noun |
| narzecze noun język, mowa | lingua [linguae](1st) F |
| narzeczona noun kobieta, która jest w stanie narzeczeństwa, jest zaręczona | sponsa [sponsae](1st) F |
| narzeczony noun mężczyzna w okresie narzeczeństwa | sponsus [sponsi](2nd) M |
| niedorzeczność noun coś bez sensu, nie mające uzasadnienia | absurditas [absurditatis](3rd) F |
| niedorzeczny adjective nie do rzeczy, niemający sensu | pravus [prava, pravum]adjective |
| niegrzeczny adjective zachowujący się niewłaściwie, nieuprzejmy | inurbanus [inurbana, inurbanum]adjective |
| nierzeczywisty adjective taki, który nie istnieje w rzeczywistości | irrealisadjective |
| niezaprzeczalny adjective taki, któremu nie można zaprzeczyć, nie budzący wątpliwości | certus [certa -um, certior -or -us, certissimus -a -um]adjective |
| orzeczenie (językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun | praedicatumnoun |
| orzecznik (językoznawstwo, językoznawczy) nieczasownikowa część orzeczenia imiennego; noun |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »