Német | Magyar |
---|---|
der Vers [des Verses; die Verse] Substantiv [fɛʁs] | vers◼◼◼főnév versszak◼◼◻főnévNem emlékszem, hogy kezdődik a második versszak. = Ich kann mich nicht erinnern, wie der zweite Vers beginnt. verssor◼◻◻főnév strófa◼◻◻főnév |
versachlichen [versachlichte; hat versachlicht] Verb [fɛɐ̯ˈzaxlɪçn̩] | tárgyiasít◼◼◼ige objektiválige tárgyilagossá teszkifejezés |
die Versachlichung [der Versachlichung; die Versachlichungen] Substantiv | tárgyiasítás◼◼◼főnév megtestesítésfőnév |
versacken [versackte; ist versackt] Verb [fɛɐ̯ˈzakn̩] umgangssprachlich | felönt a garatrakifejezés |
versacken [versackte; ist versackt] Verb [fɛɐ̯ˈzakn̩] | dőlige elakadige elferdülige elsüllyedige eltorzulige leszállige lesüllyedige leülepedikige megsüllyedige megvetemedikige |
versagen [versagte; hat versagt] Verb [fɛɐ̯ˈzaːɡn̩] | kudarcot vall◼◼◼kifejezés megtagad◼◼◼ige megbukik◼◼◼ige felmondja a szolgálatot◼◼◻kifejezés csütörtököt mond◼◻◻kifejezés elakadige ellenszegülige |
der Versager [des Versagers; die Versager] Substantiv [fɛɐ̯ˈzaːɡɐ] | kudarc◼◼◼főnév csalódás◼◻◻főnév |
die Versagung [der Versagung; die Versagungen] Substantiv | megtagadás◼◼◼főnév nem engedélyezéskifejezés |
versehen [versah; hat versehen] Verb [fɛɐ̯ˈzeːən] | ellát◼◼◼ige felszerel◼◼◻ige teljesít◼◼◻ige elvégez◼◼◻ige elvét◼◻◻ige elnéz◼◻◻ige elhibázige |
versehen [versah; hat versehen] Adjektiv [fɛɐ̯ˈzeːən] | eltekintve vmitőlkifejezés |