rzec w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| rzec (książkowy) (przestarzałe, przestarzały) mówić, odzywać się, komunikować coś verb | anföra [-förde, -fört, pres. -för]verb framföra [-förde, -fört, pres. -för]verb framhålla [-höll, -hållit, -hållen -hållet -hållna, pres. -håller]verb säga [sade el. vard. sa, sagt, sagd n. sagt, pres. säger el. vard. säjer]verb uttala [~de ~t]verb uttrycka [-tryckte -tryckt]verb |
| rzecz noun wytwór materialny, przedmiot | föremål [~et; pl. ~]substantiv sak [~en ~er]substantiv ting [~et; pl. ~]substantiv |
| rzeczka (zdrobniale) mała rzeka | |
| rzeczka noun wąska rzeka | bäck [~en ~ar]substantiv |
| rzeczniczka (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (urzędowy) kobieta występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję noun | taleskvinna [~n -kvinnor]substantiv |
| rzecznik (książkowy) osoba występująca w obronie kogoś lub czegoś, popierająca jakąś sprawę noun | förespråkare [~n; pl. ~, best. pl. -språkarna]substantiv förfäktare [~n; pl. ~, best. pl. förfäktarna]substantiv förkämpe [~n -kämpar]substantiv försvarare [~n; pl. ~, best. pl. försvararna]substantiv vapendragare [~n; pl. ~, best. pl. -dragarna]substantiv |
| rzecznik (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (urzędowy) osoba występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję; noun | förtroendeman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv målsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv ombud [~et; pl. ~]substantiv ombudsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv språkrör [~et; pl. ~]substantiv talesman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| rzecznik prasowy noun osoba odpowiedzialna w firmie, urzędzie lub instytucji za kontakty z prasą | talesman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| rzeczny noun odnoszący się do rzeki, związany z rzeką | flod [~en ~er]substantiv |
| rzeczownik (gramatyka) część mowy umożliwiająca rozróżnianie przedmiotów, osób, zwierząt, pojęć itp. poprzez nadanie im nazw lub imion; noun | nomen [~et; pl. ~ el. nomina, best. pl. ~en el. nomina]substantiv substantiv [~et; pl. ~]substantiv |
| rzeczownik odczasownikowy (językoznawstwo, językoznawczy) rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwą czynności lub stanu; w niektórych językach może występować również w funkcji imiesłowu przysłówkowego współczesnego lub imiesłowu przymiotnikowego czynnego noun | gerundium [gerundiet gerundier]substantiv |
| rzeczownik odczasownikowy noun | verbalsubstantiv [~et; pl. ~]substantiv |
| rzeczownik własny (gramatyka) rzeczownik będący nazwą konkretnej osoby lub innej istoty żywej, przedmiotu, miejsca lub obiektu geograficznego noun | egennamn [~et; pl. ~]substantiv |
| rzeczownik zbiorowy (gramatyka) rzeczownik, który określa zbiór przedmiotów jednostkowych | |
| rzeczownikowy (gramatyka) odnoszący się do rzeczownika, związany z rzeczownikiem adjective | materiell [~t ~a]adjektiv |
| rzeczowy dotyczący treści (a nie strony formalnej) | |
| rzeczowy odnoszący się do rzeczy (a nie osób) | |
| rzeczoznawca noun osoba wydająca orzeczenia w sprawach dotyczących jego kompetencji, a niejasnych dla innych | expert [~en ~er]substantiv |
| rzeczpospolita noun | republik [~en ~er]substantiv |
| Rzeczpospolita Polska oficjalna nazwa państwa polskiego; | |
| rzeczywistość noun prawda, prawdziwość; coś, co wydarzyło się (istnieje) naprawdę; obiektywnie | realitet [~en ~er]substantiv verklighet [~en ~er]substantiv |
| rzeczywistość noun realistyczność, świat realny | realitet [~en ~er]substantiv |
