ombud w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| ombud [~et; pl. ~] substantiv | pełnomocnik(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba mająca pełnomocnictwo do wykonywania czynności prawnych w czyimś imieniu reprezentantnoun reprezentantkanoun rzecznik(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (urzędowy) osoba występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję; |
| ombudsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen] substantiv | ombudsman(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (administracja) niezależny urzędnik powoływany przez parlament, do którego obywatele mogą odwoływać się w sprawach naruszania praw i wolności po wyczerpaniu innych możliwości prawnych; rzecznik(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (urzędowy) osoba występująca, przemawiająca w czyimś imieniu, reprezentująca publicznie jakiegoś wysokiego rangą urzędnika lub instytucję; |
