anföra w języku polskim

Szwedzki	Polski
anföra [-förde, -fört, pres. -för] verb	dowodzićverb kierować i wydawać rozkazy swojej grupie powoływaćverb wskazywać na autorytety lub zdarzenia celem przekonania do własnej wypowiedzi przytaczaćverb podawać w celu ukazania dowodów, faktów przytaczaćverb przywoływać czyjąś wypowiedź, fragment tekstu rzec(książkowy) (przestarzałe, przestarzały) mówić, odzywać się, komunikować coś verb sprawowanie(rzeczownik odczasownikowy) od sprawować verb zwoływaćverb gromadzić gdzieś wiele osób poprzez wołanie
anförande [~t ~n] substantiv	przedstawienienoun prezentacja czegoś
anförare [~n; pl. ~, best. pl. -förarna] substantiv	dowódca(wojskowość, wojskowy) osoba kierująca grupą wojskowych; noun dyrygent(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) człowiek, który kieruje wykonaniem utworu przez zespół muzyczny; noun leader(socjologia, socjologiczny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) przywódca polityczny, społeczny, zawodowy noun lidernoun osoba dowodząca, zarządzająca pracą zespołu przywódcanoun osoba, która przewodzi innym dzięki swojemu autorytetowi lub posiadanej władzy
anförarskap [~et] substantiv	kierownictwonoun zespół osób stojących na czele jakiejś instytucji, organizacji itp. przywództwonoun przewodzenie kimś lub czymś

Historia wyszukiwania