im svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| imitować verb naśladować coś lub kogoś | imitera [~de ~t]verb |
| immanentny (książkowy) taki, który nie wynika z działań zewnętrznych, tkwiący w naturze czegoś; zawarty w czymś adjective | immanent [n. ~, ~a]adjektiv |
| immatrykulacja (edukacja, edukacyjny) (studencki) wpisanie kogoś w poczet studentów uczelni wyższej noun | immatrikulation [~en ~er]substantiv |
| immatrykulacja noun uroczystość przyjęcia studentów na pierwszy rok studiów | immatrikulation [~en ~er]substantiv |
| immoralny adjective niepowiązany z jakimikolwiek normami moralnymi lub niezgodny z nimi | omoralisk [~t ~a]adjektiv |
| immunitet (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przywilej wyłączenia spod prawa ogólnego, który do czasu uchylenia blokuje odpowiedzialność karną; udzielany bywa zwykle ważnym urzędnikom państwowym, sędziom, dyplomatom, parlamentarzystom noun | immunitet [~en]substantiv |
| immunizacja (medycyna, medyczny) uzyskiwanie odporności na chorobotwórczy patogen poprzez pobudzanie mechanizmów odpornościowych organizmu; noun | immunisering [~en ~ar]substantiv |
| immunologia (medycyna, medyczny) (biologia, biologiczny) nauka o mechanizmach odpornościowych organizmu; noun | immunologi [~n]substantiv |
| immunologiczny adjective związany z immunologią, dotyczący immunologii | immunologisk [~t ~a]adjektiv |
| immunosupresja (medycyna, medyczny) spowalnianie procesu, podczas którego wytwarzane są przeciwciała i komórki odpornościowe, najczęściej farmakologicznie, za pomocą leków immunosupresyjnych; | |
| impala (zoologia, zoologiczny) Aepyceros melampus, gatunek afrykańskiej antylopy; noun | skyffel [~n skyfflar]substantiv |
| impas noun | mask [~en, ~ar]substantiv |
| impas zastój, matnia | |
| impeachment (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) procedura formalnego oskarżenia o przestępstwo osoby mającej immunitet i zajmującej wysokie stanowisko państwowe; | |
| imperator (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) tytuł władcy w niektórych monarchiach noun | imperator [~n ~er ]substantiv |
| imperator (historia, historyczny, historycznie) w starożytnym Rzymie w okresie republiki: zwycięski wódz, tytuł cesarza noun | imperator [~n ~er ]substantiv |
| imperatorski (historia, historyczny, historycznie) związany z imperatorem, dotyczący imperatora (np. imperatora Rosji) adjective | förnäm [~t ~a, komp. ~are, superl. ~st hellre än ~ast]adjektiv |
| imperatyw nakaz, zwłaszcza moralny | |
| imperialistyczny adjective dotyczący imperializmu albo imperialistów; będący wyrazem działań mających na celu podporządkowanie świata | imperialistisk [~t ~a]adjektiv |
| imperializm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) polityka zagraniczna oparta o militaryzm, dążenie do podporządkowania sobie innych krajów, stania się imperium noun | imperialism [~en]substantiv |
| imperialny adjective dotyczący imperium, charakterystyczny dla imperium | brittisk [~t ~a]adjektiv |
| imperium noun wielkie i potężne państwo, które podporządkowuje sobie inne kraje | imperium [imperiet imperier]substantiv |
| Imperium Osmańskie (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo istniejące od końca XIII wieku do 1922 roku na terenie północno-wschodniej Europy, Afryki Północnej i Azji Zachodniej; | |
| Imperium Rzymskie (historia, historyczny, historycznie) starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego | |
| impertynencja noun obraźliwe, aroganckie lub niekulturalne słowa czy zachowanie skierowane wobec kogoś | impertinens [~en]substantiv |
| impertynencki adjective | uppnosig [~t ~a]adjektiv |
| impertynent noun osoba zachowująca się niegrzecznie, arogancko, obraźliwie lub bezczelnie | illbatting [~en ~ar]substantiv |
| impet siła rozpędu | |
| implant noun ciało obce wszczepiane do organizmu w celu odtworzenia naturalnej funkcji lub estetyki uszkodzonego organu; | implantat [~et; pl. ~]substantiv |
| implementacja (publikatory) (urzędowy) wdrożenie czegoś w życie; noun | implementering [~en]substantiv |
| implikacja noun następstwo, konsekwencja | implikation [~en ~er]substantiv |
| implikować verb pociągać za sobą | förutsätta [-satte, -satt, -satt n. -satt, pres. -sätter]verb |
| implikować verb przypisywać coś komuś | antyda [-tydde, -tytt, -tydd n. -tytt, pres. -tyder]verb |
| implozja noun | implosion [~en ~er]substantiv |
| imponderabilia coś, czego nie da się zmierzyć (np. uczucie), ale co ma istotny wpływ na sytuację oraz przebieg wydarzeń | |
| imponować verb wzbudzać w kimś uznanie, podziw | imponera [~de ~t]verb |
| imponujący adjective godny podziwu z powodu rozmiarów | grandios [~t ~a]adjektiv imposant [n. ~, ~a]adjektiv magnifik [~t ~a]adjektiv överväldigandeadjektiv |
