Lengyel | Svéd |
---|---|
bunt noun sprzeciw, opór, protest | motstånd [~et; pl. ~]substantiv opposition [~en ~er]substantiv protest [~en ~er]substantiv |
bunt noun wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi | myteri [~et ~er]substantiv resning [~en ~ar]substantiv revolt [~en ~er]substantiv uppror [~et; pl. ~]substantiv |
buntować się noun | resa [~n, resor]substantiv |
buntowniczy adjective będący wyrazem buntu, sprzeciwu | olydig [~t ~a]adjektiv |
buntowniczy adjective skłonny do buntu | motspänstig [~t ~a]adjektiv |
buntownik noun osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie | rebell [~en ~er]substantiv |
zbuntowany człowiek, który uległ buntowi |