Polsk-Svensk ordbok »
bunt betyder på svenska
| Polska | Svenska |
|---|---|
| bunt noun sprzeciw, opór, protest | motstånd [~et; pl. ~]substantiv opposition [~en ~er]substantiv protest [~en ~er]substantiv |
| bunt noun wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi | myteri [~et ~er]substantiv resning [~en ~ar]substantiv revolt [~en ~er]substantiv uppror [~et; pl. ~]substantiv |
| buntować się noun | resa [~n, resor]substantiv |
| buntowniczy adjective będący wyrazem buntu, sprzeciwu | olydig [~t ~a]adjektiv |
| buntowniczy adjective skłonny do buntu | motspänstig [~t ~a]adjektiv |
| buntownik noun osoba buntująca się, uczestnicząca w buncie | rebell [~en ~er]substantiv |
| zbuntowany człowiek, który uległ buntowi |
