Svéd-Lengyel szótár »

bli lengyelül

SvédLengyel
bli kär

wpadać(przenośnie, przenośnia) (potocznie, potoczny) zakochiwać się

zakochiwać sięzaczynać odczuwać do kogoś miłość

bli konkret

żelbetowywykonany z żelbetu

bli kvar

zostawaćbyć pozostałością po czymś, czego już nie ma

bli kvitt

uwolnićwyzwolić się z jakichś ograniczeń lub od czegoś nieprzyjemnego

bli ledsen

oklapnąć(przenośnie, przenośnia) stać się apatycznym lub zrezygnowanym

bli över

odpadaćoddzielać się od miejsca przymocowania

bli på det klara med något

uświadamiaćzdawać sobie sprawę z czegoś, uzmysławiać sobie coś

bli röd

czerwieniećstawać się bardziej czerwonym

rumienićodczuwać wstyd

zaczerwienićstać się czerwonym

zaczerwienićzawstydzić się i oblać rumieńcem na twarzy

bli till

narodzić się

podniecić się

poruszyć się

powstać

powstawaćzaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym

stawaćtylko w (aspekt dokonany): wydarzyć się, mieć miejsce, nastąpić

wstrząsnąć się

bli uppenbar

okazywaćstawać się oczywistym

bli vid

nudzićpowodować nudę

bli vuxen

dorastaćstawać się dorosłym; zbliżać się do pełnoletniości

blick [~en ~ar] substantiv

mrugnięcienoun

spojrzenienoun
skierowanie oczu na coś, chwila patrzenia w jakimś kierunku, na coś lub kogoś

wzrok(potocznie, potoczny) czyjeś spojrzenie
noun

blickfång [~et; pl. ~] substantiv

centrum uwaginoun

pole widzenianoun

blid [blitt blida] adjektiv

łaskawyadjective
niedokuczliwy, przychylny

blida [~n] substantiv

trebusz(historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) barobalistyczna machina miotająca, wyrzucająca pociski stromotorowo;
noun

blidka [~de ~t] verb

łagodzićverb
czynić łagodnym, mniej surowym, mniej gwałtownym

udobruchaćverb

blind [blint ~a] adjektiv

niewidomyadjective
osoba, która trwale nie widzi

niewidomyadjective
taki, który trwale nie widzi

ociemniałyadjective

ślepyadjective
taki, który nie może widzieć; który stracił wzrok

blindbock [~en ~ar] substantiv

ciuciubabkanoun
zabawa dziecięca, w której jeden z uczestników z zawiązanymi oczami goni i próbuje chwytać innych;

blindhet [~en] substantiv

ślepota(medycyna, medyczny) utrata wzroku, niewidzenie
noun

blindhund [~en ~ar] substantiv

pies przewodniknoun
pies szkolony w celu pomocy osobom niewidomym lub niesłyszącym

blindpassagerare

gapowiczpasażer podróżujący bez biletu

blindskär [~et; pl. ~] substantiv

skała podwodnanoun

123