Német | Magyar |
---|---|
knallen [knallte; ist geknallt] Verb [ˈknalən] | becsap◼◼◼ige bevág (ajtót)◼◼◻igeJohn bevágta az ajtót, mikor elment. = John knallte die Tür zu, als er ging. durran◼◼◻igeA pezsgősdugó durrant. = Der Sektkorken knallte. lövöldöz◼◼◻ige pattan◼◻◻ige csattan◼◻◻ige |
abknallen [knallte ab; hat abgeknallt] Verb [ˈapˌknalən] | lelő◼◼◼ige ledurrant◼◻◻ige |
abknallend Adjektiv [ˈapˌknalənt] | lelövőmelléknév |
draufknallen [knallte drauf; hat draufgeknallt] Verb | ráütige |
niederknallen [knallte nieder; hat niedergeknallt] Verb | lepuffant◼◼◼ige |
das Türenknallen Substantiv | ajtócsapkodás◼◼◼főnév |
verknallen [verknallte; hat verknallt] Verb [fɛɐ̯ˈknalən] | beleszeret◼◼◼igeBeleszerettem Jean Renoba. = Ich bin in Jean Reno verknallt. megbüntetige |
zerknallen [zerknallte; hat zerknallt] Verb [t͡sɛɐ̯ˈknalən] | durranige felpukkadige felpukkasztige szétpukkanige szétpukkasztige |
zuknallen [knallte zu; ist zugeknallt] Verb [ˈt͡suːˌknalən] | becsap◼◼◼ige bevág◼◼◻ige |