we svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| węgieł noun | knut [~en ~ar]substantiv |
| węgiel brunatny (geologia, geologiczny) skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego, pochodząca z okresu neogenu; noun | brunkol [~en el. ~et]substantiv |
| węgiel brunatny noun opał z węgla (1.1) | brunkol [~en el. ~et]substantiv |
| węgiel drzewny (chemia, chemiczny) produkt spalania drewna przy ograniczonym dostępie tlenu, lekki i czarny, złożony z węgla pierwiastkowego zanieczyszczonego popiołem i związkami organicznymi; noun | träkol [~en el. ~et]substantiv |
| węgiel kamienny (geologia, geologiczny) skała pochodzenia organicznego o zawartości powyżej 70 % pierwiastka węgla, pochodząca z okresu karbonu; noun | stenkol [~en el. ~et]substantiv |
| węgiel kamienny noun opał z węgla (1.1) | stenkol [~en el. ~et]substantiv |
| węgielek (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) krążek z węgla drzewnego wkładany po rozżarzeniu do trybularza | |
| Węgielnica (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; | |
| węgielnica noun | vinkelhake [~n -hakar]substantiv |
| Węgier noun człowiek narodowości węgierskiej, obywatel Węgier, mieszkaniec Węgier | ungrare [~n; pl. ~, best. pl. ungrarna]substantiv |
| Węgierka noun osoba płci żeńskiej narodowości węgierskiej, obywatelka Węgier, mieszkanka Węgier | ungerska [~n ungerskor]substantiv |
| węgierski (językoznawstwo, językoznawczy) ugrofiński język używany przez Węgrów; noun | ungerska [~n ungerskor]substantiv |
| węgierski adjective związany z Węgrami, dotyczący Węgier lub Węgrów | ungersk [~t ~a]adjektiv |
| węgierskojęzyczny posługujący się językiem węgierskim | |
| węgierskojęzyczny taki, którego mieszkańcy posługują się językiem węgierskim | |
| węgierskojęzyczny udostępniany, spisany, utrwalony lub stworzony w języku węgierskim | |
| węglan (chemia, chemiczny) związek chemiczny, sól lub ester kwasu węglowego; noun | karbonat [~en el. ~et; pl. ~er]substantiv |
| węglan litu (chemia, chemiczny) związek nieorganiczny, sól litowa kwasu węglowego, bezwonny, krystaliczny, biały proszek, stosowany w produkcji gotowych zapraw budowlanych i jako lek przeciwdepresyjny; | |
| węglarka (kolejnictwo) (potocznie, potoczny) tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej verb | bjuda [bjöd, bjudit, bjuden bjudet bjudna, pres. bjuder]verb |
| węglarz noun ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego; | kolare [~n; pl. ~, best. pl. kolarna]substantiv |
| węglik (chemia, chemiczny) związek chemiczny węgla z metalem lub półmetalem; noun | karbid [~en]substantiv |
| węgliki noun | karbid [~en]substantiv |
| węglowiec (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) masowiec do transportu węgla; noun | kolare [~n; pl. ~, best. pl. kolarna]substantiv |
| węglowodan (biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny składający się z atomów węgla, wodoru i tlenu; noun | kolhydrat [~en ~er]substantiv |
| węglowodór (chemia, chemiczny) związek chemiczny organiczny złożony wyłącznie z atomów węgla i wodoru; noun | kolväte [~t ~n]substantiv |
| węglowy (chemia, chemiczny) dotyczący węgla jako pierwiastka chemicznego; składający się z węgla noun | karbonpapper [~et el. -pappret; pl. ~, best. pl. ~en el. -pappren]substantiv |
| węglowy noun dotyczący węgla; przewożący węgiel; poruszający się na węgiel | glöd [~en ~er]substantiv |
| węgorz (ichtiologia, ichtiologiczny) ryba z rodziny Anguillidae, węgorzowatych; noun | ål [~en ~ar]substantiv |
| węgorzowaty noun podobny do węgorza; taki jak węgorz | ål [~en ~ar]substantiv |
| węgorzyca (ichtiologia, ichtiologiczny) gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych noun | tånglake [~n -lakar]substantiv |
| Węgry (geografia, geograficzny) państwo w Europie; noun | Ungernsubstantiv |
| wehikuł (żartobliwie) środek transportu noun | fordon [~et; pl. ~]substantiv |
| wehikuł czasu noun fikcyjna maszyna umożliwiająca podróże w czasie; | tidsmaskin [~en ~er]substantiv |
| wejrzenie noun | anblick [~en ~ar]substantiv |
| wejść w zmowę | |
| wejście noun | insläpp [~et; pl. ~]substantiv |
| wejście noun czynność pojawienia się | ankomst [~en ~er]substantiv |
| wejście noun czynność wchodzenia, przejścia do jakiegoś miejsca | ankomst [~en ~er]substantiv |
| wejście noun miejsce, przez które można gdzieś wejść, wkroczyć | entré [~n ~er]substantiv |
| wejście noun pojawienie się | ankomst [~en ~er]substantiv |
