Polski | Szwedzki |
---|---|
węgieł noun | knut [~en ~ar]substantiv |
węgiel brunatny (geologia, geologiczny) skała osadowa pochodzenia organicznego roślinnego, pochodząca z okresu neogenu; noun | brunkol [~en el. ~et]substantiv |
węgiel brunatny noun opał z węgla (1.1) | brunkol [~en el. ~et]substantiv |
węgiel drzewny (chemia, chemiczny) produkt spalania drewna przy ograniczonym dostępie tlenu, lekki i czarny, złożony z węgla pierwiastkowego zanieczyszczonego popiołem i związkami organicznymi; noun | träkol [~en el. ~et]substantiv |
węgiel kamienny (geologia, geologiczny) skała pochodzenia organicznego o zawartości powyżej 70 % pierwiastka węgla, pochodząca z okresu karbonu; noun | stenkol [~en el. ~et]substantiv |
węgiel kamienny noun opał z węgla (1.1) | stenkol [~en el. ~et]substantiv |
węgielek (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) krążek z węgla drzewnego wkładany po rozżarzeniu do trybularza | |
Węgielnica (astronomia, astronomiczny) jeden z gwiazdozbiorów nieba południowego; | |
węgielnica noun | vinkelhake [~n -hakar]substantiv |
Węgier noun człowiek narodowości węgierskiej, obywatel Węgier, mieszkaniec Węgier | ungrare [~n; pl. ~, best. pl. ungrarna]substantiv |
Węgierka noun osoba płci żeńskiej narodowości węgierskiej, obywatelka Węgier, mieszkanka Węgier | ungerska [~n ungerskor]substantiv |
węgierski (językoznawstwo, językoznawczy) ugrofiński język używany przez Węgrów; noun | ungerska [~n ungerskor]substantiv |
węgierski adjective związany z Węgrami, dotyczący Węgier lub Węgrów | ungersk [~t ~a]adjektiv |
węgierskojęzyczny posługujący się językiem węgierskim | |
węgierskojęzyczny taki, którego mieszkańcy posługują się językiem węgierskim | |
węgierskojęzyczny udostępniany, spisany, utrwalony lub stworzony w języku węgierskim | |
węglan (chemia, chemiczny) związek chemiczny, sól lub ester kwasu węglowego; noun | karbonat [~en el. ~et; pl. ~er]substantiv |
węglan litu (chemia, chemiczny) związek nieorganiczny, sól litowa kwasu węglowego, bezwonny, krystaliczny, biały proszek, stosowany w produkcji gotowych zapraw budowlanych i jako lek przeciwdepresyjny; | |
węglarka (kolejnictwo) (potocznie, potoczny) tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej verb | bjuda [bjöd, bjudit, bjuden bjudet bjudna, pres. bjuder]verb |
węglarz noun ktoś, kto zajmuje się wyrabianiem węgla drzewnego; | kolare [~n; pl. ~, best. pl. kolarna]substantiv |
węglik (chemia, chemiczny) związek chemiczny węgla z metalem lub półmetalem; noun | karbid [~en]substantiv |
węgliki noun | karbid [~en]substantiv |
węglowiec (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) masowiec do transportu węgla; noun | kolare [~n; pl. ~, best. pl. kolarna]substantiv |
węglowodan (biochemia, biochemiczny) organiczny związek chemiczny składający się z atomów węgla, wodoru i tlenu; noun | kolhydrat [~en ~er]substantiv |
węglowodór (chemia, chemiczny) związek chemiczny organiczny złożony wyłącznie z atomów węgla i wodoru; noun | kolväte [~t ~n]substantiv |
węglowy (chemia, chemiczny) dotyczący węgla jako pierwiastka chemicznego; składający się z węgla noun | karbonpapper [~et el. -pappret; pl. ~, best. pl. ~en el. -pappren]substantiv |
węglowy noun dotyczący węgla; przewożący węgiel; poruszający się na węgiel | glöd [~en ~er]substantiv |
węgorz (ichtiologia, ichtiologiczny) ryba z rodziny Anguillidae, węgorzowatych; noun | ål [~en ~ar]substantiv |
węgorzowaty noun podobny do węgorza; taki jak węgorz | ål [~en ~ar]substantiv |
węgorzyca (ichtiologia, ichtiologiczny) gatunek ryby okoniokształtnej z rodziny węgorzycowatych noun | tånglake [~n -lakar]substantiv |
Węgry (geografia, geograficzny) państwo w Europie; noun | Ungernsubstantiv |
wehikuł (żartobliwie) środek transportu noun | fordon [~et; pl. ~]substantiv |
wehikuł czasu noun fikcyjna maszyna umożliwiająca podróże w czasie; | tidsmaskin [~en ~er]substantiv |
wejrzenie noun | anblick [~en ~ar]substantiv |
wejść w zmowę | |
wejście noun | insläpp [~et; pl. ~]substantiv |
wejście noun czynność pojawienia się | ankomst [~en ~er]substantiv |
wejście noun czynność wchodzenia, przejścia do jakiegoś miejsca | ankomst [~en ~er]substantiv |
wejście noun miejsce, przez które można gdzieś wejść, wkroczyć | entré [~n ~er]substantiv |
wejście noun pojawienie się | ankomst [~en ~er]substantiv |