Lengyel-Svéd szótár »
oni svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| kanonierka (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) historyczna klasa okrętów artyleryjskich średniej lub małej wielkości noun | kanonbåt [~en ~ar]substantiv |
| kanonik (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zakonnik z zakonu Kanoników Regularnych św. Augustyna; noun | kanik [~en ~er]substantiv |
| kanonizacja (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalne uznanie zmarłego za świętego i zezwolenie na jego publiczny kult w Kościele katolickim lub Cerkwi prawosławnej; noun | kanonisation [~en ~er]substantiv kanonisering [~en ~ar]substantiv |
| kanonizować (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oficjalnie ogłaszać kogoś świętym verb | kanonisera [~de ~t]verb |
| kanonizowanie noun | kanonisering [~en ~ar]substantiv |
| Katalonia (geografia, geograficzny) wspólnota autonomiczna w Hiszpanii; noun | Kataloniensubstantiv |
| katatonia noun | katatoni [~n]substantiv |
| Kilonia (geografia, geograficzny) miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn; | |
| kobaltowoniebieski adjective ciemnoniebieski | koboltblå [-blått, best. och pl. ~ el. ~a]adjektiv |
| kolonia (biologia, biologiczny) forma życiowa organizmów polegająca na tworzeniu przez poszczególne osobniki związku funkcjonującego jak odrębny osobnik; noun | koloni [~n ~er]substantiv |
| kolonia (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) posiadłość państwa poza jego granicami podległa mu politycznie i gospodarczo; noun | koloni [~n ~er]substantiv |
| Kolonia (geografia, geograficzny) miasto w zachodnich Niemczech, położone nad Renem; | |
| kolonia noun ludzka jednostka osadnicza; | koloni [~n ~er]substantiv |
| kolonia karna noun wydzielony obszar przeznaczony do przetrzymywania skazanych w izolacji od społeczeństwa; | straffkoloni [~n ~er]substantiv |
| kolonializm (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (historia, historyczny, historycznie) system i polityka mocarstw opierająca się na opanowaniu i utrzymywaniu w politycznej oraz ekonomicznej zależności krajów słabo rozwiniętych w celu czerpania z nich zysków; noun | kolonialism [~en]substantiv |
| kolonialny adjective związany z terytorium kolonii, dotyczący terytorium kolonii | kolonial [~t ~a]adjektiv |
| kolonie noun grupowy pobyt wypoczynkowy dzieci lub młodzieży, zorganizowany poza miejscem ich stałego zamieszkania; | kollo [~t ~n]substantiv |
| kolonizacja noun tworzenie osad na obszarach słabo zamieszkanych lub niezamieszkanych | kolonisation [~en ~er]substantiv kolonisering [~en ~ar]substantiv |
| kolonizator noun ten, który organizuje kolonizację danego kraju, obszaru | kolonisatör [~en ~er]substantiv |
| kolonizować verb przekształcać zdobyty kraj we własną kolonię | kolonisera [~de ~t]verb |
| koniak (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) rodzaj mocnego alkoholu, wytwarzanego we wschodniej Francji; noun | konjak [~en]substantiv |
| koniarz (potocznie, potoczny) miłośnik koni noun | kavallerist [~en ~er]substantiv |
| koniczny (rzadki, rzadko używany) mający kształt stożkowy adjective | konisk [~t ~a]adjektiv |
| koniczyna (botanika, botaniczny) Trifolium L., rodzaj roślin z rodziny bobowatych; noun | klöver [~n; pl. ~]substantiv |
| koniczyna noun liść tej rośliny; motyw graficzny przypominający ten liść | klöver [~n; pl. ~]substantiv |
| koniec chwila, w której jakaś czynność nie jest już dłużej wykonywana | |
| koniec miejsce, w którym nastąpił koniec (1.2) ruchu | |
| koniec okoliczności końca (1.2) | |
| koniec ostatni fragment, część podłużnego przedmiotu, czubek | slut [~et; pl. ~] |
| koniec końców (związek frazeologiczny) ostatecznie | |
| koniec świata (potocznie, potoczny) miejsce bardzo odległe | |
| koniec świata chwila, w której zostanie zniszczona Ziemia, zginą wszyscy ludzie; w chrześcijaństwie i innych religiach: Sąd Ostateczny; | |
| koniecznie adverb bezwzględnie, absolutnie | nödvändigtvisadverb |
| konieczność noun | lovsubstantiv |
| konieczność noun coś, czego nie można uniknąć | nödvändighet [~en ~er]substantiv |
| konieczny adjective taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny | nödvändig [~t ~a]adjektiv |
| konik (potocznie, potoczny) osoba sprzedająca nielegalnie bilety na widowiska, koncerty |
