pol meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| polityr [~en ~er] substantiv | polituranoun |
| polityrgubbe | żul(pospolicie) (pogardliwie, pogardliwy) pijak |
| polka [~n polkor] substantiv | polka(choreografia, choreograficzny) czeski taniec ludowy w metrum 2/4; |
| pollare [~n; pl. ~, best. pl. pollarna] substantiv | pachołeknoun pachołeknoun poler(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) pachołek na nabrzeżu lub na pokładzie statku, do którego mocuje się cumy i szpringi; słupek(zdrobniale) od: słup |
| pollen [~et] substantiv | pyłek(botanika, botaniczny) męskie gamety u roślin; |
| pollett [~en ~er] substantiv | żetonnoun |
| pollettera [~de ~t] verb | cisnąć w kątverb nadawaćverb |
| pollettering [~en] substantiv | nadanie(rzeczownik odczasownikowy) od nadać |
| polo [~n] | polo(sport, sportowy) gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny; |
| polonium [~et el. poloniet el. ~] substantiv | polon(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny promieniotwórczy o symbolu Po i liczbie atomowej 84; |
| polsk [~t ~a] adjektiv | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; polskiadjective polskiadjective |
| polska | Polkaobywatelka Polski, przedstawicielka narodu polskiego polskiodnoszący się do Polski lub Polaków polszczyzna(językoznawstwo, językoznawczy) język polski |
| polska [~n, polskor] substantiv | język polskinoun |
| polska [~n, polskor] | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; |
| polskhet | polskośćcecha tego, co polskie; polski charakter czegoś |
| polskspråkig | polskojęzycznyposługujący się językiem polskim polskojęzycznyspisany, stworzony w języku polskim polskojęzycznytaki, którego członkowie posługują się językiem polskim |
| poltergeist | poltergeistniewidzialny duch, hałasujący w nawiedzanym domu |
| poly- | poli-(ekologia, ekologiczny) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik poli-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś |
| polyamori [~n] substantiv | poliamoria(socjologia, socjologiczny) zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek; |
| polyamorös [~t ~a] adjektiv | poliamorycznyadjective |
| polyandri [~n] substantiv | poliandrianoun |
| polybasit | polibazyt(mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z gromady siarkosoli; |
| polydaktyli | |
| polyeder [~n polyedrar] substantiv | wielościan(geometria) ograniczona bryła geometryczna, której powierzchnia jest złożona wyłącznie z wielokątów; |
| polyester [~n] substantiv | poliester(chemia, chemiczny) syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe; |
| polyeten [~et el. ~en] substantiv | polietylen(chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; |
| polygam [~t ~a] adjektiv | poligamiczny(socjologia, socjologiczny) (zoologia, zoologiczny) dotyczący poligamii poligamistaadjective |
| polygami [~n] substantiv | poligamia(socjologia, socjologiczny) związek małżeński z wieloma osobami |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »