pol meaning in Polish
| Swedish | Polish |
|---|---|
| pol [~en ~er] substantiv | biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun elektryczny biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun magnetyczny biegunnoun biegunnoun |
| pola [~de ~t] verb | chodzić(potocznie, potoczny) spotykać się ze sobą, będąc parą w nieformalnym związku |
| polabiska | połabskijęzyk połabski; |
| polack [~en ~er] substantiv | Polak(etnografia, etnograficzny) obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej; |
| polare [~n; pl. ~, best. pl. polarna] substantiv | kumpel(potocznie, potoczny) kolega, przyjaciel |
| polcirkel [~n -cirklar] substantiv | koło podbiegunowe(geografia, geograficzny) równoleżnik o szerokości geograficznej 66°33 na pólkuli północnej i południowej; |
| polder [~n poldrar] substantiv | polder(geografia, geograficzny) depresyjny teren nadmorski stale osuszany i otoczony wydmami lub groblami w celu zabezpieczenia przed zalaniem, występujący głównie w Holandii i w Niemczech |
| polemik [~en ~er] substantiv | polemikanoun |
| Polen substantiv | Polska(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie Środkowej ze stolicą w Warszawie; |
| polera [~de ~t] verb | pucowaćverb szlifować(technologia, technika, techniczny) nadawać gładkość, dokładne wymiary oraz połysk obrabianym przedmiotom z metalu, szkła, drewna przy pomocy narzędzi ściernych, ścierać, wygładzać, polerować |
| poliklinik [~en ~er] substantiv | poliklinikanoun przychodnianoun |
| polio [~n] substantiv | choroba Heinego-Medina(medycyna, medyczny) choroba, którą powoduje wirus polio, objawiająca się często porażeniem mięśni; |
| polis [~en ~er] substantiv | policjanoun policjantnoun policyjnynoun polisanoun |
| polisbil [~en ~ar] substantiv | radiowóz(motoryzacja) samochód policyjny; |
| polishund [~en ~ar] substantiv | pies policyjnynoun |
| polisiär [~t ~a] adjektiv | policyjnyadjective |
| poliskvinna | policjantkakobieta, która pracuje w policji |
| polisong [~en ~er] substantiv | bakinoun bokobrodynoun |
| polisstation [~en ~er] substantiv | komisariatnoun |
| politik [~en] substantiv | politykanoun politykanoun |
| politiker [~n; pl. ~] substantiv | polityknoun |
| politisk [~t ~a] adjektiv | politycznyadjective |
| politisk korrekthet | poprawność polityczna(socjologia, socjologiczny) norma językowa zalecająca w tzw. dyskursie publicznym unikanie określeń i zwrotów, które mogą urazić, obrazić, naruszyć godność osób, o których się wypowiadamy czy z którymi polemizujemy; |
| politiskt | polityczniew sposób dotyczący polityki |
| politiskt parti | partia polityczna(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) grupa ludzi, zwykle zarejestrowana w odpowiedni sposób w administracji państwowej, których celem jest przejęcie władzy i rządzenie państwem; |
| politruk [~en ~er] substantiv | politruknoun |
| polityr [~en ~er] substantiv | polituranoun |
| polityrgubbe | żul(pospolicie) (pogardliwie, pogardliwy) pijak |
| polka [~n polkor] substantiv | polka(choreografia, choreograficzny) czeski taniec ludowy w metrum 2/4; |
| pollare [~n; pl. ~, best. pl. pollarna] substantiv | pachołeknoun |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »