Svenska | Polska |
---|---|
polityr [~en ~er] substantiv | polituranoun |
polityrgubbe | żul(pospolicie) (pogardliwie, pogardliwy) pijak |
polka [~n polkor] substantiv | polka(choreografia, choreograficzny) czeski taniec ludowy w metrum 2/4; |
pollare [~n; pl. ~, best. pl. pollarna] substantiv | pachołeknoun pachołeknoun poler(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) pachołek na nabrzeżu lub na pokładzie statku, do którego mocuje się cumy i szpringi; słupek(zdrobniale) od: słup |
pollen [~et] substantiv | pyłek(botanika, botaniczny) męskie gamety u roślin; |
pollett [~en ~er] substantiv | żetonnoun |
pollettera [~de ~t] verb | cisnąć w kątverb nadawaćverb |
pollettering [~en] substantiv | nadanie(rzeczownik odczasownikowy) od nadać |
polo [~n] | polo(sport, sportowy) gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny; |
polonium [~et el. poloniet el. ~] substantiv | polon(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny promieniotwórczy o symbolu Po i liczbie atomowej 84; |
polsk [~t ~a] adjektiv | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; polskiadjective polskiadjective |
polska | Polkaobywatelka Polski, przedstawicielka narodu polskiego polskiodnoszący się do Polski lub Polaków polszczyzna(językoznawstwo, językoznawczy) język polski |
polska [~n, polskor] substantiv | język polskinoun |
polska [~n, polskor] | polski(językoznawstwo, językoznawczy) zachodniosłowiański język używany przez Polaków; |
polskhet | polskośćcecha tego, co polskie; polski charakter czegoś |
polskspråkig | polskojęzycznyposługujący się językiem polskim polskojęzycznyspisany, stworzony w języku polskim polskojęzycznytaki, którego członkowie posługują się językiem polskim |
poltergeist | poltergeistniewidzialny duch, hałasujący w nawiedzanym domu |
poly- | poli-(ekologia, ekologiczny) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik poli-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś |
polyamori [~n] substantiv | poliamoria(socjologia, socjologiczny) zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek; |
polyamorös [~t ~a] adjektiv | poliamorycznyadjective |
polyandri [~n] substantiv | poliandrianoun |
polybasit | polibazyt(mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z gromady siarkosoli; |
polydaktyli | |
polyeder [~n polyedrar] substantiv | wielościan(geometria) ograniczona bryła geometryczna, której powierzchnia jest złożona wyłącznie z wielokątów; |
polyester [~n] substantiv | poliester(chemia, chemiczny) syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe; |
polyeten [~et el. ~en] substantiv | polietylen(chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; |
polygam [~t ~a] adjektiv | poligamiczny(socjologia, socjologiczny) (zoologia, zoologiczny) dotyczący poligamii poligamistaadjective |
polygami [~n] substantiv | poligamia(socjologia, socjologiczny) związek małżeński z wieloma osobami |