Polish-Swedish dictionary »
poli- meaning in Swedish
| Polish | Swedish |
|---|---|
| poli- (ekologia, ekologiczny) pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wąski, lecz względnie wysoki zakres tolerancji na dany czynnik | |
| poli- pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na wielość, mnogość czegoś | |
| poliamoria (socjologia, socjologiczny) zaangażowanie w związek miłosny z więcej niż jedną osobą jednocześnie za zgodą i wiedzą wszystkich osób tworzących dany związek; noun | polyamori [~n]substantiv |
| poliamoryczny adjective | polyamorös [~t ~a]adjektiv |
| poliandria noun forma poligamii, w której kobieta jest zamężna jednocześnie z dwoma lub więcej mężczyznami; | polyandri [~n]substantiv |
| polibazyt (mineralogia, mineralogiczny) rzadki minerał z gromady siarkosoli; | |
| policja noun instytucja państwowa mająca za zadanie ochronę obywateli przed przestępcami, wykrywanie przestępstw itp.; | polis [~en ~er]substantiv |
| policja drogowa (administracja) formacja policyjna zajmująca się nadzorem nad ruchem na drogach publicznych noun | trafikpolis [~en ~er]substantiv |
| policja moralności noun | sedlighetspolis [~en ~er]substantiv |
| policjant noun funkcjonariusz policji | polis [~en ~er]substantiv |
| policjantka kobieta, która pracuje w policji | |
| policyjny adjective | polisiär [~t ~a]adjektiv |
| policyjny noun związany z policją | polis [~en ~er]substantiv |
| policzalny taki, który daje się policzyć | |
| policzek (anatomia, anatomiczny) każde z dwóch miejsc na twarzy pod okiem, obok nosa noun | kind [~en ~er]substantiv |
| polidaktylia | |
| poliester (chemia, chemiczny) syntetyczny polimer zawierający w łańcuchu wiązania estrowe; noun | polyester [~n]substantiv |
| polietylen (chemia, chemiczny) termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; noun | polyeten [~et el. ~en]substantiv |
| poligamia (socjologia, socjologiczny) związek małżeński z wieloma osobami noun | polygami [~n]substantiv |
| poligamiczny (socjologia, socjologiczny) (zoologia, zoologiczny) dotyczący poligamii adjective | polygam [~t ~a]adjektiv |
| poligamista adjective mężczyzna praktykujący poligamię | polygam [~t ~a]adjektiv |
| poliglota osoba znająca i biegle się posługująca wieloma językami | |
| poligon (geodezja, geodezyjny) obszar ograniczony liniami prostymi noun | polygon [~en ~er]substantiv |
| poligon (przestarzałe, przestarzały) (geometria) wielobok noun | månghörning [~en ~ar]substantiv |
| poligon (wojskowość, wojskowy) wydzielony obszar służący do ćwiczeń wojskowych noun | värdemängd [~en ~er]substantiv |
| poligon wojskowy noun | skjutfält [~et; pl. ~]substantiv |
| poligynia noun forma poligamii, w której mężczyzna jest żonaty jednocześnie z dwiema lub więcej kobietami; | månggifte [~t ~n]substantiv |
| poliklinika noun | poliklinik [~en ~er]substantiv |
| polimat noun uczony o wszechstronnej, encyklopedycznej wiedzy | polyhistor [~n ~er ]substantiv |
| polimer (chemia, chemiczny) substancja chemiczna o bardzo dużej masie cząsteczkowej, składająca się z merów; | |
| polimorfizm (biologia, biologiczny) zjawisko szczególnego zróżnicowania budowy osobników i przystosowania do pełnienia określonych ról w społeczeństwie; | |
| polimorfizm (chemia, chemiczny) zjawisko występowania różnych odmian krystalograficznych tej samej substancji chemicznej. Występuje ono wtedy, gdy ta sama substancja może występować w dwóch lub nawet kilku formach krystalicznych; | |
| polimorfizm (informatyka, informatyczny) mechanizmy pozwalające programiście używać wartości, zmiennych i podprogramów na kilka różnych sposobów; | |
| Polinezja (geografia, geograficzny) część Oceanii; noun | Polynesiensubstantiv |
| Polinezja Francuska (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Oceanii; | |
| Polinezyjczyk noun mieszkaniec Polinezji | polynesier [~n; pl. ~]substantiv |
| polinezyjski (geografia, geograficzny) dotyczący Polinezji adjective | polynesisk [~t ~a]adjektiv |
| poliniować | |
| polip (medycyna, medyczny) patologiczny, łagodny rozrost błony śluzowej, np. esicy, nosa lub macicy; noun | polyp [~en ~er]substantiv |
| polip (zoologia, zoologiczny) osiadła forma morfologiczna parzydełkowców; noun | polyp [~en ~er]substantiv |
Your history
Online dictionaries
- Arabic-English
- Bulgarian-English
- Chinese-English
- Danish-English
- Dothraki-English
- Dutch-English
- Esperanto-English
- French-English
- German-English
- Hindi-English
- Hungarian-English
- Italian-English
- Latin-English
- Norwegian-English
- Polish-English
- Portuguese-English
- Romanian-English
- Russian-English
- Serbian-Croatian-English
- Slovak-English
- Spanish-English
- Swedish-English
- Synonym-English
- Turkish-English
All online dictionaries »