magnet lengyelül
| Svéd | Lengyel |
|---|---|
| magnet [~en ~er] substantiv | magnesnoun |
| magnetband [~et; pl. ~] substantiv | |
| magnetfält [~et; pl. ~] substantiv | pole magnetyczne(fizyka, fizyczny) stan przestrzeni z siłami oddziałującymi na ładunki elektryczne i ciała w niej się znajdujące; |
| magnetisk [~t ~a] adjektiv | magnetyczny(fizyka, fizyczny) charakteryzujący się magnetyzmem; dotyczący magnesu, magnetyzmu; mający właściwości takie jak magnes |
| magnetism [~en] substantiv | magnetyzm(fizyka, fizyczny) zjawiska i właściwości materii odnoszące się do oddziaływania pól magnetycznych; |
| magnetit [~en] substantiv | magnetyt(mineralogia, mineralogiczny) minerał z gromady tlenków, o silnych właściwościach magnetycznych, najbogatsza ruda żelaza; |
| magnetomrörare | agitator(chemia, chemiczny) cylindryczny, stalowy reaktor wyłożony ołowiem; najczęściej używany do rafinacji ropy naftowej |
| magnetoreception | magnetorecepcja(biologia, biologiczny) zdolność organizmu do rozpoznawania kierunku pola magnetycznego; |
| magnetpol | biegun magnetyczny(fizyka, fizyczny) miejsce w materiale magnetycznym, w którym natężenie pola magnetycznego jest największe; biegun magnetyczny(geografia, geograficzny) miejsce, w którym linie ziemskiego pola magnetycznego tworzą z powierzchnią Ziemi kąt prosty; |
| elektromagnet [~en ~er] substantiv | elektromagnes(fizyka, fizyczny) (elektryczność) cewka, która zachowuje się jak magnes podczas przepływu przez nią prądu elektrycznego; |
| elektromagnetisk [~t ~a] adjektiv | elektromagnetyczny(fizyka, fizyczny) związany z elektromagnetyzmem |
| elektromagnetism [~en] substantiv | elektromagnetyzm(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (fizyka, fizyczny) dział fizyki zajmujący się współzależnością zjawisk elektrycznych i magnetycznych |
