Svéd-Lengyel szótár »

kar lengyelül

SvédLengyel
kar [~et; pl. ~] substantiv

kadźnoun
duże otwarte zbiorniki używane w różnych procesach technologicznych;

wannanoun
duże naczynie do kąpieli

Karachi

Karaczi(geografia, geograficzny) największe miasto Pakistanu, położone w południowej części kraju;

karack

karaka(marynarka) typ dawnego statku transportowego;

karaff [~en ~er] substantiv

karafkanoun
rodzaj butelki z wąską szyjką;

Karahavet

Morze Karskie

karakalpakiska

karakałpacki(językoznawstwo, językoznawczy) język karakałpacki;

Karakałpak(etnografia, etnograficzny) członek narodu zamieszkującego na południe od Jeziora Aralskiego, zwłaszcza w Karakałpacji;

Karakoram

Karakorum(geografia, geograficzny) łańcuch górski na pograniczu Indii, Pakistanu i Chin, drugi po Himalajach pod względem wysokości na Ziemi;

karakterisera [~de ~t] verb

cechowaćverb
być czyjąś (lub czegoś) cechą; charakteryzować kogoś; być komuś lub czemuś właściwym

opisywaćverb
przekazywać informacje w sposób słowny, dawać opis

karakterisering [~en ~ar] substantiv

charakterystykanoun
opis cech właściwych komuś lub czemuś, zbiór cech charakteryzujących kogoś

karakteristik [~en ~er] substantiv

charakterystykanoun
opis cech właściwych komuś lub czemuś, zbiór cech charakteryzujących kogoś

karakteristisk [~t ~a] adjektiv

charakterystycznyadjective
typowy, właściwy dla pewnej osoby, rzeczy lub pewnego zjawiska

charakterystycznyadjective
wyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów

znamiennyadjective
znamionujący coś lub kogoś; charakterystyczny, właściwy dla kogoś lub czegoś

karaktär [~en ~er] substantiv

charakter(psychologia, psychologiczny) zespół cech psychicznych danej osoby
noun

charakternoun
zespół cech wyróżniających dany przedmiot lub zjawisko od innych tego samego rodzaju

istotanoun
charakter, rodzaj, postać czegoś lub kogoś

przyrodniczynoun
związany z przyrodą, dotyczący przyrody

karaktärisera

charakteryzowaćcechować, być cechą

karaktäristisk

charakterystycznytypowy, właściwy dla pewnej osoby, rzeczy lub pewnego zjawiska

charakterystycznywyróżniający się spośród grupy podobnych osób lub przedmiotów

karakul

karakuł(zoologia, zoologiczny) owca pochodzenia azjatyckiego, której jagnię ma sierść zwiniętą w charakterystyczne loki;

karamell [~en ~er] substantiv

cukierek(spożywczy) drobny wyrób o słodkim smaku, pakowany zwykle w papierki, sporządzany z cukru i dodatków smakowych;
noun

karmel(spożywczy) brązowy barwnik spożywczy, otrzymywany przez ogrzewanie cukru, sacharozy lub glukozy, używany jako dodatek do słodyczy, deserów i piwa
noun

karmelowynoun
mający kolor żółtobrązowy, taki jak kolor karmelu

karantän [~en ~er] substantiv

kwarantannanoun
przymusowe odosobnienie osób, zwierząt i rzeczy przybyłych z miejsc objętych epidemią

karaoke [~n] substantiv

karaoke(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) śpiewanie znanych piosenek do odtwarzanej z taśmy melodii w przeznaczonych do tego lokalach
noun

karat [~en; pl. ~] substantiv

karatnoun
jubilerska jednostka masy równa 0,2 g, stosowana do mierzenia masy kamieni szlachetnych i pereł;

karate [~n] substantiv

karate(sport, sportowy) japońska sztuka walki;
noun

karate pinnar

nunchakurodzaj broni przypominającej cep;

karatjajbalkariska

karaczajsko-bałkarski(językoznawstwo, językoznawczy) język karaczajsko-bałkarski;

Karatjajen-Tjerkessien

Karaczajo-Czerkiesja(geografia, geograficzny) (administracja) jedna z republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej;

karavan [~en ~er] substantiv

karawananoun
wielbłądzia ekspedycja transportowa lub pielgrzymkowa na pustyni;

karavanseraj [~en ~er] substantiv

karawanseraj(historia, historyczny, historycznie) (architektura, architektoniczny) zajazd stanowiący miejsce postoju karawan, mający pomieszczenia dla podróżnych wraz ze składami na towary;
noun

karavell

karawela(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) jednopokładowy, dwu- lub trójmasztowy żaglowiec o wysokich nadbudówkach na dziobie i rufie, używany od XV do XVII wieku;

karbid [~en] substantiv

węglik(chemia, chemiczny) związek chemiczny węgla z metalem lub półmetalem;
noun

węglikinoun

karbidlampa [~n -lampor] substantiv

karbidówka(technologia, technika, techniczny) lampa gazowa, w której paliwem jest węglik wapnia, po nawodnieniu wydzielający palny acetylen;
noun

12