Svéd | Lengyel |
---|---|
förnimmelse [~n ~r] substantiv | postrzeżenienoun |
fornindisk | staroindyjskiużywany, powstały, dziejący się w dawnych Indiach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Indii |
forniriska | |
fornisländsk [~t ~a] adjektiv | staroislandzkiadjective |
fornitaliensk | starowłoskiużywany, powstały, dziejący się w dawnych Włoszech; pochodzący, wywodzący się z dawnych Włoch |
fornkristen [-kristet -kristna] adjektiv | paleochrześcijańskiadjective starochrześcijańskiadjective |
fornkyrkoslaviska | |
fornlågtyska | starosaksoński(językoznawstwo, językoznawczy) dotyczący języka starosaksońskiego (1.1) starosaksoński(językoznawstwo, językoznawczy) wymarły język zachodniogermański używany przez Anglów i Sasów we wczesnym średniowieczu, przodek języka średnio-dolno-niemieckiego; |
fornlämning [~en ~ar] substantiv | przybyteknoun zabyteknoun |
fornnederländsk | staroniderlandzkiużywany, powstały, dziejący się w dawnych Niderlandach; pochodzący, wywodzący się z dawnych Niderlandów |
fornnordisk [~t ~a] adjektiv | staronordyjskiadjective |
fornnordiska | staronordyjski(językoznawstwo, językoznawczy) język staronordyjski; |
fornnorsk | staronorweskiużywany, powstały, dziejący się w dawnej Norwegii; pochodzący, wywodzący się z dawnej Norwegii |
förnöja [förnöjde förnöjt] verb | rozweselićverb |
fornpersisk | staroperskiużywany, powstały, dziejący się w dawnej Persji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Persji |
fornpolsk | staropolskiużywany, powstały, dziejący się w dawnej Polsce; pochodzący, wywodzący się z dawnej Polski |
fornrysk | starorosyjskiużywany, powstały, dziejący się w dawnej Rosji; pochodzący, wywodzący się z dawnej Rosji |
fornsvensk [~t ~a] adjektiv | staroszwedzkiadjective |
fornsvenska [~n] substantiv | staroszwedzkinoun |
forntida adjektiv | starodawnyadjective zabytkowyadjective |
forntida slavisk | starosłowiańskizwiązany z dawnymi Słowianami, istniejący w dawnych słowiańskich czasach |
fornturkiska | starotureckijęzyk staroturecki (1.2), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski; starotureckiodnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.; staroturkijskijęzyk staroturkijski (1.1), najstarszy zaświadczony w piśmie język turkijski; staroturkijskiodnoszący się do ludów turkijskich zamieszkujących w okresie mniej więcej od VI do XII wieku tereny przede wszystkim współczesnej Mongolii, południowej Syberii i Azji Środkowej; dotyczący ich kultury, dziejów, języka itp.; |
forntysk [~t ~a] adjektiv | staroniemieckiadjective |
förnuft [~et] substantiv | poczytalność(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) możliwość rozpoznania znaczenia swego czynu lub pokierowania swoim postępowaniem rozsądeknoun |
förnuftig [~t ~a] adjektiv | racjonalnyadjective rozsądnyadjective rozumnyadjective sensowny(potocznie, potoczny) taki, który działa logicznie, rozsądnie |
förnuftsvidrig [~t ~a] adjektiv | bezsensownyadjective |
förnumstig [~t ~a] adjektiv | mędrkowatyadjective przemądrzały(potocznie, potoczny) taki, który ma przesadnie wysokie mniemanie o posiadanej przez siebie wiedzy |
förnya [~de ~t] verb | odnawiaćverb |