ben lengyelül
| Svéd | Lengyel |
|---|---|
| ben [~et; pl. ~] substantiv | golonka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) potrawa z golonki (1.1) kość(anatomia, anatomiczny) część szkieletu ludzi lub zwierząt; noga(anatomia, anatomiczny) kończyna dolna człowieka lub jedna z kończyn czworonoga; noganoun podnóżenoun |
| ben- | kostnyzwiązany z kością kościstyo ciele lub o części ciała: o wydatnych, wystających kościach |
| bena ur | dominokamień do gry w domino (1.1) |
| Benedict | Benedyktimię męskie; |
| Benedikt | Benedyktimię męskie; |
| benediktin [~en ~er] substantiv | benedyktyn(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji benedyktyńskinoun |
| Benelux | Beneluks(geografia, geograficzny) region w Europie Zachodniej, składający się z trzech sąsiadujących ze sobą monarchii: Belgii, Holandii i Luksemburga; |
| bengal [~en ~er] substantiv | Bengalczyk(etnografia, etnograficzny) członek azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal Bengalka(etnografia, etnograficzny) członkini azjatyckiego narodu posługującego się językiem bengalskim i zamieszkującego krainę historyczną Bengal kot bengalski(zoologia, zoologiczny) hybryda kota bengalskiego (1.1) z kotem domowym; |
| Bengalen substantiv | Bengal(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w Azji Południowej, w Indiach i Bangladeszu, we wschodniej części Niziny Hindustańskiej, nad Zatoką Bengalską; |
| bengali [~n] substantiv | bengalski(językoznawstwo, językoznawczy) język bengalski (1.1) |
| Bengaliska viken | Zatoka Bengalska(geografia, geograficzny) zatoka nad Oceanem Indyjskim; |
| Bengta | Benedyktaimię żeńskie; |
| benhinna [~n -hinnor] substantiv | okostna(anatomia, anatomiczny) błona otaczająca i ochraniająca kości; |
| benhus [~et; pl. ~] substantiv | ossuariumnoun |
| benhård [-hårt ~a] adjektiv | zagorzałyadjective |
| benig [~t ~a] adjektiv | ościsty(ichtiologia, ichtiologiczny) o rybie: mająca dużo ości |
| Benin substantiv | Benin(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Afryce; |
| beninier [~n; pl. ~] substantiv | Benińczyknoun |
| beninsk [~t ~a] adjektiv | benińskiadjective |
| Benjamin substantiv | Beniaminnoun beniamineknoun |
| benlöja | ukleja(ichtiologia, ichtiologiczny) niewielka ryba z rodziny karpiowatych; |
| benlös [~t ~a] adjektiv | beznożnyadjective |
| benrangel [-ranglet; pl. ~, best. pl. -ranglen] substantiv | szkielet(anatomia, anatomiczny) ogół kości w danym organizmie; |
| bensen [~en el. ~et] substantiv | benzen(chemia, chemiczny) organiczny związek chemiczny z grupy arenów, najprostszy obojętny węglowodór aromatyczny; |
| bensin [~en] substantiv | benzynanoun |
| bensinmack [~en ~ar] substantiv | stacja benzynowanoun |
| bensinstation [~en ~er] substantiv | benzynówkanoun stacja benzynowanoun stacja paliwowanoun |
| benskörhet [~en] substantiv | osteoporoza(medycyna, medyczny) stan chorobowy charakteryzujący się postępującym ubytkiem masy kostnej, osłabieniem struktury kości i większą podatnością na ich złamania; |
