słownik Polsko-Szwedzki »
ze w języku po szwedzku
| Polski | Szwedzki |
|---|---|
| żeglarstwo (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) (sport, sportowy) dziedzina turystyki, sportu i rekreacji na statkach żaglowych; noun | segling [~en ~ar]substantiv |
| żeglarz noun człowiek trudniący się żeglarstwem, uprawiający żeglarstwo dla celów rekreacyjnych lub sportowych | seglare [~n; pl. ~, best. pl. seglarna]substantiv sjöfarare [~n; pl. ~, best. pl. -fararna]substantiv |
| żeglować verb przemieszczać się po wodzie środkiem transportu posiadającym żagle | segla [~de ~t]verb |
| żeglowanie noun | segling [~en ~ar]substantiv |
| żeglowny adjective | framkomlig [~t ~a]adjektiv |
| żegluga (marynarka) transport wodny noun | sjöfart [~en]substantiv |
| żegnać wypowiadać słowa, czynić gesty pożegnania rozstając się z kimś | |
| żegnaj interjection | adjöinterjektion |
| zeitgeist noun | tidsanda [~n]substantiv |
| zejman noun człowiek morza, żeglarz, marynarz starszego rocznika | sjöman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
| zejść | |
| zejść z tego świata | |
| żel (chemia, chemiczny) galaretowata substancja, koloid mający postać sztywnej sieci, efekt zgęstnienia płynu; noun | gel [~et el. ~en; pl. ~ el. ~er]substantiv |
| żel pod prysznic mydło w płynie przeznaczone do używania podczas kąpieli pod prysznicem | |
| Zelandia (geografia, geograficzny) (administracja) prowincja Holandii; | |
| Zelandia (geografia, geograficzny) wyspa Danii; noun | Själlandsubstantiv |
| zelandzki (językoznawstwo, językoznawczy) grupa gwar języka niderlandzkiego, używana głównie w holenderskich prowincjach Zelandii i Holandii Południowej; | |
| żelatyna (chemia, chemiczny) (spożywczy) (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) bezbarwne ciało stałe, naturalna substancja, będąca mieszaniną białek i peptydów, pozyskiwana w drodze częściowej hydrolizy kolagenu, zawartego w skórze, chrząstkach i kościach zwierzęcych, stosowana m.in. w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym i przy produkcji materiałów fotograficznych; noun | gelatin [~et]substantiv |
| żelazko noun urządzenie służące do ręcznego prasowania; | strykjärn [~et; pl. ~]substantiv |
| żelazna kurtyna (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) umowna granica ideologiczno-polityczna, oddzielająca komunistyczne państwa bloku wschodniego od państw zachodu; noun | järnridå [~n ~er]substantiv |
| żelazny wykonany z żelaza lub zawierający żelazo | |
| żelazny adjective wykonany z żelaza lub zawierający żelazo | järnhaltig [~t ~a]adjektiv |
| żelazo (chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) metaliczny pierwiastek chemiczny o symbolu Fe i liczbie atomowej 26; noun | järn [~et; pl. ~]substantiv |
| żelazo (potocznie, potoczny) pospolity, srebrzystoszary i twardy metal z wysoką zawartością żelaza (1.2) noun | järn [~et; pl. ~]substantiv |
| żelazomangan (chemia, chemiczny) żelazostop z dużą zawartością manganu | |
| żelbetowy wykonany z żelbetu | |
| żeliwo (hutnictwo, hutniczy) (chemia, chemiczny) stop odlewniczy żelaza z węglem i innymi pierwiastkami; noun | gjutjärn [~et]substantiv |
| zelota (historia, historyczny, historycznie) członek żydowskiego ugrupowania religijno-politycznego z I w. n.e., którego celem była czynna walka z okupacją rzymską w Palestynie; noun | selot [~en ~er]substantiv |
| zelota (książkowy) gorliwy, fanatyczny entuzjasta, wyznawca jakiejś idei lub religii noun | selot [~en ~er]substantiv |
| zelówka (rzemiosło, rzemieślniczy) kawałek skóry, gumy lub innego materiału pokrywający przednią połowę podeszwy obuwia lub całą podeszwę | |
| zelżeć verb | lätta [~de ~t]verb |
| zelżyć verb znieważyć obelgą | skymfa [~de ~t]verb |
| zelżywość (staropolski) hańba, dyshonor noun | nesa [~n nesor]substantiv |
| zemsta noun odwet za krzywdy | hämnd [~en ~er]substantiv |
| zen noun szkoła buddyzmu mahajany rodem z Japonii; | zensubstantiv |
| żeń-szeń (botanika, botaniczny) azjatycka bylina zielna uprawiana ze względu na korzenie wykorzystywane w medycynie, kosmetyce oraz jako przyprawa; noun | ginseng [~en]substantiv |
| żenada wstyd, skrępowanie, zawstydzenie, zażenowanie | |
| żeneta (zoologia, zoologiczny) Viverridae, rodzaj ssaka z rodziny wiwerowatych, cętkowany lub pręgowany drapieżnik o długim ogonie; noun | genett [~en ~er]substantiv |
| zenit (astronomia, astronomiczny) najwyżej położony punkt na niebie; noun | zenitsubstantiv |
