Német | Lengyel |
---|---|
der Triumph [des Triumph(e)s; die Triumphe] Substantiv | triumf(historia, historyczny, historycznie) w starożytnym Rzymie: uroczysty wjazd zwycięskiego wodza do Rzymu; triumf(przestarzałe, przestarzały) (termin karciany) atut triumfnoun triumfnoun triumfnoun tryumfnoun |
triumphieren [triumphierte; hat triumphiert] Verb | triumfowaćverb |
triumphierend Adjektiv | triumfalnyadjective |