Német | Lengyel |
---|---|
die letzte Adjektiv | ostateczny(książkowy) kończący jakiś cykl, ciąg, szereg, serię; ostatni i definitywny ostateczny(książkowy) o największym natężeniu, w najwyższym stopniu (często w sensie negatywnym); skrajny, krańcowy ostatniadjective |
Letzte Ölung Substantiv | ostatnie namaszczenie(przestarzałe, przestarzały) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (zobacz) namaszczenie chorych; |
letzter Ausweg Substantiv | ostatnia deska ratunkunoun |
letzter Schliff Substantiv | wykończenienoun |
letztes Mal Adverb | ostatni razadverb |
verletzt [verletzter; am verletztesten] Verb | rozbićverb |
aus dem letzten Loch pfeifen Adverb | na ostatnich nogachadverb |
der Höhlenbär [des Höhlenbären; die Höhlenbären] (eine ausgestorbene Bärenart der letzten Kaltzeit) animal name | niedźwiedź jaskiniowyanimal name |
das letzte Abendmahl Substantiv | Ostatnia Wieczerza(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w tradycji chrześcijańskiej wieczerza paschalna, którą Chrystus spożył ze swymi apostołami w przeddzień ukrzyżowania; |
der letzte Schrei Substantiv | ostatni krzyk mody(przenośnie, przenośnia) coś najbardziej modnego w danym czasie |
endlich | letztendlich Adverb | w końcuadverb w końcuadverb |
in letzter Zeit Adverb | ostatnimi czasyadverb ostatnioadverb |
Testament | letzter Wille Substantiv | testament(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; |
die Verletzte Substantiv | rannanoun |
verletzen [verletzte; hat verletzt] Verb | kontuzjować(sport, sportowy) spowodować czyjąś kontuzję naruszaćverb ranićverb ranićverb urażaćverb urażaćverb |
vorletzte | zweitletzte Adjektiv | przedostatniadjective |