wio svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| wio interjection komenda do jazdy w przód dla konia w zaprzęgu | hopplainterjektion |
| Wioleta imię żeńskie; | |
| Wioleta noun imię żeńskie; | Viola [~n violor]substantiv |
| Wioletta noun imię żeńskie; | Viola [~n violor]substantiv |
| wiolonczela (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument smyczkowy, większy od altówki i mniejszy od kontrabasu; noun | cello [~n; pl. ~r el. celli]substantiv violoncell [~en ~er]substantiv |
| wiolonczelista (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na wiolonczeli noun | cellist [~en ~er]substantiv |
| wiolonczelistka (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kobieta, która gra na wiolonczeli noun | cellist [~en ~er]substantiv |
| wionąć verb | pusta [~de, ~t]verb |
| wiorsta (jednostka miary) dawna rosyjska jednostka długości, równa około 1067 metrów noun | verst [~en; pl. ~]substantiv |
| wiosenne porządki noun sprzątanie po zimie | vårstädning [~en ~ar]substantiv |
| wiosennie | |
| wiosenny mający związek z wiosną, dotyczący wiosny, mający miejsce wiosną | |
| wiosenny adjective mający związek z wiosną, dotyczący wiosny, mający miejsce wiosną | vårlig [~t ~a]adjektiv |
| wioska noun | by [~n ~ar]substantiv |
| wiosna pora roku, która następuje po zimie i poprzedza lato; | |
| wiosło noun spłaszczony i rozszerzony u końca (lub obu końców) kij służący do nadawania biegu łodzi oraz kierowania nią; | åra [~n åror]substantiv |
| wiosło dwupióre (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) wiosło o dwóch piórach, używane w kajakach noun | bordtennisracket [~en ~ar]substantiv |
| wiosłowanie (rzeczownik odczasownikowy) od wiosłować noun | rodd [~en]substantiv |
| wiosłować (sport, sportowy) wykonywać wiosłami ruchy łodzi lub kajaka w celu nadania im biegu i kierunku | |
| wiosłowy noun poruszany wiosłami | roder [rodret; pl. ~, best. pl. rodren]substantiv |
| wiotczeć verb | förslappa [~de ~t]verb |
| wiotki adjective pozbawiony jędrności, napięcia | sladdrig [~t ~a]adjektiv |
| wioślarka (sport, sportowy) kobieta uprawiająca wioślarstwo; taka, która wiosłuje noun | roddare [~n; pl. ~, best. pl. roddarna]substantiv |
| wioślarstwo (sport, sportowy) dyscyplina sportowa obejmująca wyścigi sportowych łodzi wiosłowych; noun | rodd [~en]substantiv |
| wioślarz (sport, sportowy) (środowiskowy) przyrząd treningowy, na którym ćwiczy się w sposób przypominający wiosłowanie noun | roddmaskin [~en ~er]substantiv |
| wioślarz (sport, sportowy) ktoś uprawiający wioślarstwo noun | roddare [~n; pl. ~, best. pl. roddarna]substantiv |
| wioślarz noun ktoś, kto wiosłuje | roddare [~n; pl. ~, best. pl. roddarna]substantiv |
| altowiolinista (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) człowiek grający na altówce noun | altviolinist [~en ~er]substantiv |
| altowiolinistka forma żeńska od: altowiolinista | |
| altowiolista (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na altówce noun | altviolinist [~en ~er]substantiv |
| altowiolistka (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kobieta, która gra na altówce | |
| behawior (antropologia, antropologiczny) (biologia, biologiczny) zachowanie się, odpowiadanie na bodźce środowiska noun | beteende [~t ~n]substantiv |
| behawiorystyczny (psychologia, psychologiczny) związany z behawiorystami, behawioryzmem adjective | behavioristisk [~t ~a]adjektiv |
| behawioryzm (psychologia, psychologiczny) podejście do psychologii skupiające się na obserwowalnym zachowaniu, negujące poznawalność umysłu i przeważnie zakładające, że zachowanie jest określane przez środowisko; noun | behaviorism [~en]substantiv |
| bezołowiowy adjective niezawierający ołowiu | blyfri [~tt ~a]adjektiv |
| bierwiono verb pień drzewa oczyszczony z gałęzi, czasem także z kory | anteckna [~de ~t]verb |
| bierwiono verb spory kawałek drewna przeznaczony na opał | anteckna [~de ~t]verb |
| błogosławiony (kościelny) ktoś zmarły uznany przez kościół lub społeczność za godnego kultu; adjective | salig [~t ~a]adjektiv |
| błogosławiony (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) szczęśliwy adjective | salig [~t ~a]adjektiv |
