orzeczenie svédül

Lengyel	Svéd
orzeczenie (językoznawstwo, językoznawczy) część zdania informująca o czynności lub stanie podmiotu noun	predikat [~et; pl. ~]substantiv
orzeczenie (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rozstrzygnięcie danej sprawy przez organ państwa działający w ramach swej kompetencji verb	avgöra [-gjorde, -gjort, -gjord n. -gjort, pres. -gör]verb

Korábban kerestél rá