od svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| odbicie noun uderzenie w coś poruszającego się i zmiana kierunku jego ruchu | studs [~en ~ar]substantiv |
| odbicie noun wierna kopia kogoś lub czegoś | exemplar [~et; pl. ~]substantiv |
| odbiegać verb biegnąc, oddalać się skądś | rymma [rymde, rymt, rymd n. rymt, pres. rymmer, imper. rym]verb |
| odbiegać verb odchodzić od przedmiotu sprawy | avvika [-vek, -vikit, -viken -viket -vikna, pres. -viker]verb |
| odbierać noun | beta [~n, betor]substantiv |
| odbierać o telewizorze, radiu: przyjmować fale ze stacji nadawczej | |
| odbierać odczytywać coś (słowa, zachowanie, reakcje) w określony indywidualny sposób | |
| odbierać noun podnosić słuchawkę telefonu i rozpoczynać rozmowę | svar [~et; pl. ~]substantiv |
| odbierać verb zabierać coś od kogoś, co się wcześniej dało/pożyczyło lub co ktoś wziął | reklamera [~de ~t]verb |
| odbierać verb zabierać coś z miejsca, do którego wcześniej się to zanosiło | reklamera [~de ~t]verb |
| odbierać zabierać kogoś z jakiegoś miejsca | |
| odbierać verb zabierać komuś coś, co miał, posiadał | avhända [-hände, -hänt, -händ n. -hänt, pres. -händer]verb |
| odbijać verb o powierzchniach mających właściwości zwierciadła: odtwarzać, dawać obraz czegoś | återspegla [~de ~t]verb reflektera [~de ~t]verb |
| odbijać verb uderzywszy o coś, o kogoś, odskakiwać lub zmieniać kierunek swego ruchu | studsa [~de ~t]verb |
| odbijać się verb | rapa [~de ~t]verb |
| odbijacz (żeglarstwo, żegluga, żeglarski) elastyczny przedmiot mocowany na nabrzeżu lub na burcie statku w celu ochrony burty przed uszkodzeniem wskutek tarcia i zgniotu; | |
| odbiór (elektronika, elektroniczny) wychwycenie sygnału radiowego lub telewizyjnego noun | mottagande [~t ~n]substantiv |
| odbiór (fizjologia, fizjologiczny) odczuwanie sygnałów ze zmysłów noun | mottagande [~t ~n]substantiv |
| odbiór słowo używane podczas korzystania z radia na końcu wypowiedzi, aby poinformować rozmówcę o jej zakończeniu | |
| odbiór noun wzięcie czegoś, co jest nasze lub przeznaczone dla nas, a przejściowo było w cudzych rękach (np. było pożyczone, albo przesyłane pocztą ze sklepu) | bärgning [~en ~ar]substantiv |
| odbiorca noun osoba, do której dociera przekaz artystyczny, intelektualny lub informacyjny | adressat [~en ~er]substantiv mottagare [~n; pl. ~, best. pl. -tagarna]substantiv |
| odbiorczyni (usługi pocztowe, kurierskie, poczta) osoba płci żeńskiej upoważniona do odbioru listu, przesyłki itp. noun | adressat [~en ~er]substantiv |
| odbiornik (technologia, technika, techniczny) urządzenie elektryczne odbierające fale elektromagnetyczne noun | mottagare [~n; pl. ~, best. pl. -tagarna]substantiv |
| odbitka noun | kopia [~n kopior]substantiv |
| odbitka noun zapis graficzny otrzymany określoną metodą techniczną, np. odciskową, drukarską, fotochemiczną | avtryck [~et; pl. ~]substantiv |
| odbudowa noun odnowienie, wzniesienie czegoś, co zostało zniszczone | rekonstruktion [~en ~er]substantiv |
| odbudowywać verb budować ponownie; odświeżać budowle | rekonstruera [~de ~t]verb |
| odbudowywać verb powracać do swojego poprzedniego stanu | återvända [-vände, -vänt, -vänd n. -vänt, pres. -vänder]verb |
| odbudowywać verb przywracać do poprzedniego stanu | återställa [-ställde -ställt]verb |
| odburknąć noun | snäsa [~n, snäsor]substantiv |
| odbyć się | |
| odbyt (anatomia, anatomiczny) końcowy otwór, ujście układu pokarmowego; noun | analöppning [~en ~ar]substantiv anussubstantiv |
| odbytnica (anatomia, anatomiczny) końcowy odcinek jelita grubego ssaków; | |
| odbywać mieć miejsce, dziać się, dokonywać się | |
| odbywać robić coś lub brać udział w wykonywaniu czegoś; uczestniczyć w czymś | |
| odbywać się verb | försiggå [-gick, -gått, pres. -går]verb |
| odbywać zebranie verb | sammanträda [-trädde, -trätt, pres. -träder]verb |
