Lengyel | Svéd |
---|---|
nornik zwyczajny (zoologia, zoologiczny) Microtus arvalis Pallas, gryzoń z rodziny chomikowatych występujący w Eurazji poza strefą tropikalną; | |
Norweg noun człowiek narodowości norweskiej, obywatel Norwegii, mieszkaniec Norwegii | norrman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
Norwegia (geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie ze stolicą w Oslo; noun | Norgesubstantiv |
Norwerczyk noun | norrman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen]substantiv |
norweski noun język urzędowy Norwegii; | norska [~n norskor]substantiv |
norweski adjective język urzędowy Norwegii; | norsk [~t ~a]adjektiv |
norweski noun odnoszący się do państwa Norwegia lub Norwegów | norska [~n norskor]substantiv |
norweski adjective odnoszący się do państwa Norwegia lub Norwegów | norsk [~t ~a]adjektiv |
norweskojęzyczny spisany, stworzony w języku norweskim | |
norweskojęzyczny taki, którego mieszkańcy posługują się językiem norweskim | |
norweskojęzyczny taki, który posługuje się językiem norweskim | |
Norweżka noun kobieta lub dziewczyna narodowości norweskiej lub obywatelka Norwegii | norska [~n norskor]substantiv |
Norymberga (geografia, geograficzny) miasto w Niemczech, położone we Frankonii; | |
nos (anatomia, anatomiczny) część twarzy powyżej ust, między oczami, narząd zmysłu węchu, część układu oddechowego, również u zwierząt; noun | kran [~en ~ar]substantiv näsa [~n näsor]substantiv nos [~en ~ar]substantiv |
nos noun dziób samolotu | näsa [~n näsor]substantiv |
nos noun koniec buta | näsa [~n näsor]substantiv |
nosacizna (weterynaria, weterynaryjny) przewlekła, zakaźna i zaraźliwa choroba zwierząt nieparzystokopytnych; noun | snor [~et]substantiv |
nosacz | |
nosacz sundajski (zoologia, zoologiczny) Nasalis larvatus Wurmb, wielkonosa małpa występująca na Borneo; | |
nosaty adjective mający wielki nos | nyfiken [-fiket -fikna]adjektiv |
nosić verb fizycznie trzymając zmieniać położenie zewnętrznego obiektu | bära [bar, burit, buren buret burna, pres. bär]verb |
nosić verb o ubraniu, okularach, znakach, itd mieć na sobie | bära [bar, burit, buren buret burna, pres. bär]verb |
nosiciel (medycyna, medyczny) organizm zawierający bakterie, wirusy lub w inny sposób dotknięty chorobą, sam nie cierpiący z powodu jej objawów, lecz mogący nią zarażać; | |
nosidło noun | ok [~et; pl. ~]substantiv |
nośnik noun | stöd [~et; pl. ~]substantiv |
nośnik danych (informatyka, informatyczny) przedmiot fizyczny, na którym możliwe jest zapisanie informacji i ich odczytywanie; noun | lagringsmedium [-mediet -medier]substantiv |
nośny (potocznie, potoczny) taki, który jest zrozumiały dla odbiorcy adjective | träffandeadjektiv |
nośny adjective mający duży zasięg; docierający daleko | omfattandeadjektiv |
nosorożec (zoologia, zoologiczny) Rhinoceros, duży ssak z rzędu nieparzystokopytnych; noun | noshörning [~en ~ar]substantiv |
nosowy (fonetyka, fonetyczny) o głosce, przy wymawianiu której część lub całość wydychanego powietrza przechodzi przez jamę nosową | |
nosowy (przymiotnik) od nos | |
nostalgia noun tęsknota, zwłaszcza za krajem ojczystym | nostalgi [~n ~er]substantiv |
nostalgicznie w sposób nostalgiczny | |
nostalgiczny (książkowy) taki, który wyraża, odczuwa lub wzbudza nostalgię; jest pełen tęsknoty adjective | nostalgisk [~t ~a]adjektiv |
nostryfikacja (urzędowy) uznanie zagranicznego dyplomu, tytułu lub stopnia naukowego za równoważny z jego odpowiednikiem w danym kraju; | |
nosze (medycyna, medyczny) sprzęt do ręcznego przenoszenia chorych lub rannych; noun | bår [~en ~ar]substantiv |
noszenie (rzeczownik odczasownikowy) od nosić verb | föra [förde, fört, pres. för]verb |
noszowy noun sanitariusz, ratownik wyznaczony do noszy | bårbärare [~n; pl. ~, best. pl. -bärarna]substantiv |