id svédül
| Lengyel | Svéd |
|---|---|
| id (psychologia, psychologiczny) w psychoanalizie impulsywny komponent osobowości (jeden z trzech komponentów, obok ego i superego) | |
| Ida imię żeńskie; | |
| idea noun myśl przewodnia; | idé [~n ~er]substantiv |
| idea noun pomysł | idé [~n ~er]substantiv |
| idealista (filozofia, filozoficzny) zwolennik idealizmu noun | idealist [~en ~er]substantiv |
| idealista (przenośnie, przenośnia) lub (ironicznie) marzyciel noun | idealist [~en ~er]substantiv |
| idealista noun osoba kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami | idealist [~en ~er]substantiv |
| idealistka (filozofia, filozoficzny) zwolenniczka idealizmu noun | idealist [~en ~er]substantiv |
| idealistka noun kobieta kierująca się wiarą w ideały, postępująca zgodnie z zasadami | idealist [~en ~er]substantiv |
| idealistyczny (filozofia, filozoficzny) związany z idealizmem adjective | idealistisk [~t ~a]adjektiv |
| idealistyczny adjective gorliwie służący wzniosłej idei | idealistisk [~t ~a]adjektiv |
| idealizować verb | skönmåla [~de ~t]verb |
| idealnie w sposób bliski ideałowi | |
| idealny taki, który ma cechy ideału, doskonały, bezbłędny | |
| ideał doskonałość, najwyższy cel dążeń, pragnień | |
| identyczny adjective dokładnie taki sam | identisk [~t ~a]adjektiv |
| identyfikacja (książkowy) stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś noun | identifikation [~en ~er]substantiv |
| identyfikacja (psychologia, psychologiczny) (socjologia, socjologiczny) utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy noun | identifikation [~en ~er]substantiv |
| identyfikacja (psychologia, psychologiczny) utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę noun | identifikation [~en ~er]substantiv |
| identyfikacyjny związany z identyfikacją, służący do identyfikacji | |
| identyfikować verb ustalać kim lub czym coś lub ktoś jest | identifiera [~de ~t]verb |
| ideografia (językoznawstwo, językoznawczy) przedstawianie informacji za pomocą ideogramów noun | ideografi [~n]substantiv |
| ideogram (językoznawstwo, językoznawczy) znak graficzny, który pojedynczo może oznaczać określony przedmiot, ale też zależnie od kontekstu pewną ideę; nie informuje o wymowie; noun | ideogram [~met; pl. ~, best. pl. ~men]substantiv |
| ideolog noun twórca, teoretyk lub zagorzały propagator określonej ideologii | ideolog [~en ~er]substantiv |
| ideologia noun system poglądów, idei jednostki lub grupy; wspólnota światopoglądów, której celem jest świadome dążenie do realizacji określonego interesu klasowego, grupowego lub narodowego | ideologi [~n ~er]substantiv |
| ideologiczny adjective związany z ideologią, mający cechy ideologii | ideologisk [~t ~a]adjektiv |
| ideowy adjective oddany określonej idei | ideell [~t ~a]adjektiv |
| ideowy adjective związany z pewną ideą, ideologią | ideologisk [~t ~a]adjektiv |
| idiolekt (językoznawstwo, językoznawczy) zbiór indywidualnych cech mowy danego rozmówcy; noun | idiolekt [~en ~er]substantiv |
| idiom (językoznawstwo, językoznawczy) wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni; noun | idiom [~et; pl. ~]substantiv |
| idiomat noun | idiom [~et; pl. ~]substantiv |
| idiomatyczny (językoznawstwo, językoznawczy) swoisty dla konkretnego języka, będący idiomem adjective | idiomatisk [~t ~a]adjektiv |
| idiomatyzm noun | idiom [~et; pl. ~]substantiv |
| idiopatyczny (medycyna, medyczny) powstający spontanicznie lub mający niejasne albo nieznane podłoże; | |
| idiosynkratyczny związany z idiosynkrazją | |
| idiosynkrazja noun cecha, która wyróżnia kogoś lub coś spośród innych ludzi bądź obiektów | idiosynkrasi [~n ~er]substantiv |
| idiota (potocznie, potoczny) (pejoratywnie, pejoratywny) człowiek głupi, tępak noun | idiot [~en ~er]substantiv |
| idiotycznie w sposób idiotyczny | |
| idiotycznie adjective w sposób idiotyczny | fånig [~t ~a]adjektiv |
