Lengyel | Svéd |
---|---|
głoska (językoznawstwo, językoznawczy) najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi, charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych; noun | fon [~en ~er]substantiv |
pogłoska noun rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona | hörsägen [-sägnen -sägner]substantiv |
półsamogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska mająca cechy samogłoski, lecz nie mająca zdolności sylabotwórczej noun | halvvokal [~en ~er]substantiv |
samogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; | vokal [~t, ~a] |
samogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; noun | självljud [~et; pl. ~]substantiv |
spółgłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska powstająca w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy; | |
spółgłoska zwarta noun | klusil [~en, ~er]substantiv |