głoska w języku po szwedzku

Polski	Szwedzki
głoska (językoznawstwo, językoznawczy) najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi, charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych; noun	fon [~en ~er]substantiv
pogłoska noun rozpowszechniana wiadomość, której autentyczność jest niepewna, niesprawdzona	hörsägen [-sägnen -sägner]substantiv
półsamogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska mająca cechy samogłoski, lecz nie mająca zdolności sylabotwórczej noun	halvvokal [~en ~er]substantiv
samogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby;	vokal [~t, ~a]
samogłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska otwarta, której obecność konieczna jest do utworzenia sylaby; noun	självljud [~et; pl. ~]substantiv
spółgłoska (językoznawstwo, językoznawczy) głoska powstająca w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy;	konsonant
spółgłoska zwarta noun	klusil [~en, ~er]substantiv

Historia wyszukiwania