Lengyel | Svéd |
---|---|
jednostkowy odnoszący się do określonej wartości danej wielkości | |
jednostronicowy adjective mieszczący się na jednej stronie, składający się z jednej strony, zawierający jedną stronę | ensidig [~t ~a]adjektiv |
jednostronny adjective dokonywany przez jedną ze stron | ensidig [~t ~a]adjektiv |
jednostronny o wąskim zakresie; uwzględniający interes lub opinię tylko jednej ze stron | |
jednostronny adjective poruszający się w jednym kierunku, odbywający się w jedną stronę | enkel [~t enkla]adjektiv |
jednosylabowy adjective liczący jedną sylabę, składający się z jednej sylaby | enstavig [~t ~a]adjektiv |
jednowymiarowy (matematyka, matematyczny) mający tylko jeden wymiar, rozpatrywany w jednym wymiarze adjective | endimensionell [~t ~a]adjektiv |
jednoznacznie w sposób jednoznaczny, jasny, niebudzący wątpliwości | |
jednoznaczność (odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest jednoznaczne; cecha tych, którzy są jednoznaczni noun | entydighet [~en ~er]substantiv |
jednoznaczny adjective niebudzący wątpliwości, pewny, definitywny, zdecydowany | entydig [~t ~a]adjektiv |
kazuar jednokoralowy (ornitologia, ornitologiczny) Casuarius unappendiculatus, kazuar z jednym fałdem na środku szyi; | |
kult jednostki (historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) skrytykowana w ustroju socjalistycznym i komunistycznym polityka błędów w przywództwie przez otaczanie swojej osoby oficjalnym uwielbieniem i całkowitym blokowaniem krytyki; noun | personkult [~en ~er]substantiv |
kult jednostki (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (socjologia, socjologiczny) kult osoby występujący w autokratycznym systemie władzy, prowadzący do idealizowania i wręcz do deifikacji władcy czy przywódcy; noun | personkult [~en ~er]substantiv |
łagodność noun cecha tego co jest łagodne; cecha tego, kto jest łagodny | mildhet [~en]substantiv |
ludność noun ogół ludzi zamieszkujących dane terytorium | befolkning [~en ~ar]substantiv |
niejednoznacznie w sposób niejednoznaczny | |
niejednoznaczność (językoznawstwo, językoznawczy) cecha tego, co niejednoznaczne, mające więcej niż jedno znaczenie noun | tvetydighet [~en ~er]substantiv |
niejednoznaczność (książkowy) cecha tego, co niejednoznaczne, ambiwalentne i dwuznaczne noun | tvetydighet [~en ~er]substantiv |
niejednoznaczny o więcej niż jednym znaczeniu; dający się interpretować różnorako | |
niejednoznaczny adjective taki, który wzbudza wątpliwości | tvetydig [~t ~a]adjektiv |
niezawodność (technologia, technika, techniczny) cecha systemu poprawnie działającego przez wymagany czas; noun | reliabilitet [~en]substantiv |
niezawodność noun cecha tego, co nie zawodzi, na czym można polegać | pålitlighet [~en]substantiv tillförlitlighet [~en]substantiv trovärdighet [~en ~er]substantiv vederhäftighet [~en]substantiv |
niezgodność noun cecha tego, co niezgodne; cecha tych, którzy są niezgodni | diskrepans [~en ~er]substantiv |
nudności (medycyna, medyczny) mdłości, stan poprzedzający wymioty | |
odnoga odgałęzienie, podłużna część biegnąca w bok od jakiejś całości | |
odnosić verb | avse [-såg, -sett, -sedd n. -sett, pres. -ser]verb |
odnosić noun dotyczyć czegoś | angelägenhet [~en ~er]substantiv |
odnosić się verb | hänföra [-förde, -fört, pres. -för]verb |
odnośnie preposition | beträffandepreposition |
odnośnie do (urzędowy) w stosunku do czegoś / kogoś, względem czegoś / kogoś, w porównaniu z czymś, wobec czegoś / kogoś preposition | angåendepreposition |
odnośnik (informatyka, informatyczny) element nawigacyjny dokumentu elektronicznego odsyłający do innego dokumentu noun | uppsträckning [~en ~ar]substantiv |
odnośnik noun przypis opatrzony znakiem (1.1) | uppsträckning [~en ~ar]substantiv |
odnośnik noun znak graficzny w postaci gwiazdki, litery, liczby lub znaku alternatywnego, umieszczony w publikacji, odsyłający czytelnika do opatrzonego takim samym znakiem przypisu | referens [~en ~er]substantiv |
odnotować noun powiedzieć o czymś przy okazji | anteckning [~en ~ar]substantiv |
odnotować noun przyjąć do wiadomości | anteckning [~en ~ar]substantiv |
odnotować verb sporządzić notatkę | anteckna [~de ~t]verb |
odnotować zrobić znak przy czymś istotnym celem pamiętania o tym |