akcent svédül

Lengyel	Svéd
akcent (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu; noun	accent [~en ~er]substantiv betoning [~en ~ar]substantiv
akcent (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; noun	accent [~en ~er]substantiv brytning [~en ~ar]substantiv
akcentować (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu verb	accentuera [~de ~t]verb
akcentować (przenośnie, przenośnia) podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk verb	accentuera [~de ~t]verb
nieakcentowany (językoznawstwo, językoznawczy) niebędący pod akcentem adjective	obetonad [obetonat ~e]adjektiv
transakcentacja (językoznawstwo, językoznawczy) sztuczne przeniesienie akcentu w wyrazie, np. w celu uzyskania rytmu piosenki lub wiersza; noun	accentförskjutning [~en ~ar]substantiv

Korábban kerestél rá