Polski | Szwedzki |
---|---|
akcent (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu; noun | accent [~en ~er]substantiv betoning [~en ~ar]substantiv |
akcent (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) wyraźniejsze, silniejsze podkreślenie jakiegoś dźwięku lub współbrzmienia; noun | accent [~en ~er]substantiv brytning [~en ~ar]substantiv |
akcentować (językoznawstwo, językoznawczy) wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu verb | accentuera [~de ~t]verb |
akcentować (przenośnie, przenośnia) podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk verb | accentuera [~de ~t]verb |
nieakcentowany (językoznawstwo, językoznawczy) niebędący pod akcentem adjective | obetonad [obetonat ~e]adjektiv |
transakcentacja (językoznawstwo, językoznawczy) sztuczne przeniesienie akcentu w wyrazie, np. w celu uzyskania rytmu piosenki lub wiersza; noun | accentförskjutning [~en ~ar]substantiv |