łącznik svédül

Lengyel	Svéd
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) czasownik lub morfem łączący podmiot zdania z orzecznikiem; razem z orzecznikiem tworzy orzeczenie złożone (analityczne); spójnik łączący noun	kopula [~n kopulor]substantiv
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) dywiz, najkrótszy znak pisarski stosowany przy dzieleniu lub łączeniu wyrazów noun	bindestreck [~et; pl. ~]substantiv
łącznik noun	adapter [~n adaptrar]substantiv
przełącznik (informatyka, informatyczny) urządzenie łączące komputery oraz inny sprzęt w sieć komputerową noun	brytare [~n; pl. ~, best. pl. brytarna]substantiv
wyłącznik (elektryczność) (potocznie, potoczny) przycisk z łącznikiem umożliwiający przerwanie obwodu zawierającego jakieś urządzenie noun	strömbrytare [~n; pl. ~, best. pl. -brytarna]substantiv
wyłącznik (elektryczność) łącznik umożliwiający przerwanie obwodu elektrycznego przy prądzie zwarcia noun	strömbrytare [~n; pl. ~, best. pl. -brytarna]substantiv
załącznik noun dokument uzupełniający treść innego dokumentu lub dzieła książkowego, część addendum	bilaga [~n -lagor]substantiv
załącznik noun plik dołączony do wiadomości e-mail	bilaga [~n -lagor]substantiv

Korábban kerestél rá