Polska | Svenska |
---|---|
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) czasownik lub morfem łączący podmiot zdania z orzecznikiem; razem z orzecznikiem tworzy orzeczenie złożone (analityczne); spójnik łączący noun | kopula [~n kopulor]substantiv |
łącznik (językoznawstwo, językoznawczy) dywiz, najkrótszy znak pisarski stosowany przy dzieleniu lub łączeniu wyrazów noun | bindestreck [~et; pl. ~]substantiv |
łącznik noun | adapter [~n adaptrar]substantiv |
przełącznik (informatyka, informatyczny) urządzenie łączące komputery oraz inny sprzęt w sieć komputerową noun | brytare [~n; pl. ~, best. pl. brytarna]substantiv |
wyłącznik (elektryczność) (potocznie, potoczny) przycisk z łącznikiem umożliwiający przerwanie obwodu zawierającego jakieś urządzenie noun | strömbrytare [~n; pl. ~, best. pl. -brytarna]substantiv |
wyłącznik (elektryczność) łącznik umożliwiający przerwanie obwodu elektrycznego przy prądzie zwarcia noun | strömbrytare [~n; pl. ~, best. pl. -brytarna]substantiv |
załącznik noun dokument uzupełniający treść innego dokumentu lub dzieła książkowego, część addendum | bilaga [~n -lagor]substantiv |
załącznik noun plik dołączony do wiadomości e-mail | bilaga [~n -lagor]substantiv |