prawo németül
| Lengyel | Német |
|---|---|
| prawo (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przywilej, zezwolenie na coś; noun | das Recht [des Recht(e)s; die Rechte]Substantiv |
| prawo (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór przepisów, zezwoleń, obowiązków, przywilejów oraz kar związanych z ich nieprzestrzeganiem; noun | Recht | GesetzSubstantiv |
| prawo autorskie phrase | das Urheberrecht [des Urheberrecht(e)s; die Urheberrechte]Phrase |
| prawo człowieka phrase | das Menschenrecht [des Menschenrecht(e)s; die Menschenrechte]Phrase |
| prawo do opieki nad dzieckiem noun | die Obsorge [der Obsorge; —]Substantiv |
| prawo działania mas | |
| Prawo i Sprawiedliwość (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa jednej z czeskich narodowo-konserwatywnych partii politycznych; noun | Recht und GerechtigkeitSubstantiv |
| Prawo i Sprawiedliwość (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa jednej z polskich konserwatywno-chadeckich partii politycznych; noun | Recht und GerechtigkeitSubstantiv |
| prawo jazdy (motoryzacja) dokument potwierdzający umiejętności jego posiadacza do prowadzenia pojazdów mechanicznych, wydawany przez odpowiednie organy państwowe; noun | Führerschein | FührerausweisSubstantiv |
| prawo jest po to, aby je omijać przysłowie wyrażające pogląd, że czasami można nie przestrzegać przepisów prawa | |
| prawo karne (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zespół norm prawnych zawierających zakazy i nakazy, których naruszenie jest karalne; noun | das Strafrecht [des Strafrecht(e)s; —]Substantiv |
| prawo międzynarodowe (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) zbiór norm regulujących stosunki pomiędzy państwami, a także z innymi uczestnikami stosunków międzynarodowych; noun | das Völkerrecht [des Völkerrecht(e)s; —]Substantiv |
| prawo Moore’a | |
| prawo niepisane noun prawo zwyczajowe | ungeschriebene RegelSubstantiv |
| prawo pierwszej nocy noun w feudalnej Europie i u niektórych ludów pierwotnych: prawo spędzenia z żoną wasala lub poddanego jej nocy poślubnej; | ius primae noctisSubstantiv |
| prawo publiczne (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) gałąź prawa zawierająca normy prawne, których zadaniem jest ochrona interesu publicznego; noun | das öffentliches Recht [des öffentlichen Rechts; —]Substantiv |
| prawo ziemi (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) prawo mówiące o nabywaniu obywatelstwa (lub innych praw) przez osobę, która urodziła się na danym terenie (na terenie obowiązywania prawa) noun | TerritorialprinzipSubstantiv |
| prawo zwyczajowe (socjologia, socjologiczny) zbiór stosowanych norm prawnych ukształtowanych w toku historii i uważanych przez jakąś społeczność lub grupę za obowiązujące; noun | das Gewohnheitsrecht [des Gewohnheitsrechts; —]Substantiv |
| prawo łowieckie phrase | das Jagdrecht [des Jagdrechts; die Jagdrechte]Phrase |
| prawodawca (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) lub (historia, historyczny, historycznie) osoba lub instytucja, która ustanawia prawa albo doprowadziła do ich spisania i kodyfikacji noun | der Gesetzgeber [des Gesetzgebers; die Gesetzgeber]Substantiv |
| prawodawstwo noun | die Gesetzgebung [der Gesetzgebung; die Gesetzgebungen]Substantiv |
| prawomocny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) posiadający moc prawną adjective | rechtskräftigAdjektiv |
| prawopis noun | die Orthographie [der Orthographie; die Orthographien]Substantiv |
| praworządnie adverb respektując prawo i sprawiedliwość | gesetzlichAdverb |
| praworządność noun cecha tego, co praworządne; cecha tych, którzy są praworządni; | die Gesetzlichkeit [der Gesetzlichkeit; die Gesetzlichkeiten]Substantiv |
| praworządny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) postępujący lub rządzony zgodnie z prawem; (także, też) świadczący o zgodności z zasadami prawa adjective | das Gesetz beachtendAdjektiv |
| praworęczna | |
| praworęczność noun posługiwanie się głównie prawą ręką, jej większa sprawność; | DextralitätSubstantiv |
| praworęczny noun osoba praworęczna (1.1) | der Rechtshänder [des Rechtshänders; die Rechtshänder]Substantiv |
| praworęczny adjective posługujący się głównie prawą ręką | rechtshändigAdjektiv |
| prawoskrętny adjective obrócony / obracający się w prawą stronę | rechtsgängigAdjektiv |
| prawosławie (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ortodoksyjne wyznanie chrześcijańskie, które powstało w wyniku podziału chrześcijaństwa w 1054 roku (schizmy wielkiej); noun | die Orthodoxie [der Orthodoxie; die Orthodoxien]Substantiv |
| prawosławny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) odnoszący się do prawosławia, należący do prawosławia adjective | orthodox [orthodoxer; am orthodoxesten]Adjektiv |
| prawowierny adjective całkowicie wierny dogmatom danej religii lub doktryny | orthodox [orthodoxer; am orthodoxesten]Adjektiv |
| prawowity adjective legalny, uzasadniony prawnie, zgodny z prawem, właściwy | legalAdjektiv |
| prawoznawstwo (naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ogół wiedzy o prawie noun | die Rechtswissenschaft [der Rechtswissenschaft; die Rechtswissenschaften]Substantiv |
| prawoślaz (botanika, botaniczny) rodzaj roślin wieloletnich z rodziny ślazowatych; noun | EibischSubstantiv |
| prawoślaz lekarski (botanika, botaniczny) Althaea officinalis, gatunek roślina zielnej należący do rodziny ślazowatych; noun | Echter EibischSubstantiv |
| prawość noun cecha tego, kto jest prawy | die Integrität [der Integrität; —]Substantiv |
| na prawo |
