Lengyel-Német szótár »

dzicz németül

LengyelNémet
dzicz noun

die Wildheit [der Wildheit; die Wildheiten]Substantiv

dzicz noun
odludne, nieuprawiane miejsce

die Wildnis [der Wildnis; die Wildnisse]Substantiv

dziczek phrase

der Frischling [des Frischlings; die Frischlinge]Phrase

dziczyzna (spożywczy) mięso z ubitej zwierzyny łownej
noun

das Wildbret [des Wildbrets; —]Substantiv

bezdziedziczny (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nieodziedziczony przez nikogo
adjective

erbenlos | unvererbtAdjektiv

czynnik dziedziczny phrase

der Erbfaktor [des Erbfaktors; die Erbfaktoren]Phrase

dziedziczenie (rzeczownik odczasownikowy) od dziedziczyć
noun

die Erbschaft [der Erbschaft; die Erbschaften]Substantiv

dziedziczność (biologia, biologiczny) zespół procesów zachodzących podczas powstawania i rozwoju osobniczego organizmów, prowadzący do odtwarzania cech organizmów rodzicielskich;
noun

HeritabilitätSubstantiv

dziedziczność (historia, historyczny, historycznie) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przekazywalność czegoś na podstawie spadku lub następstwa po przodkach
noun

HeritabilitätSubstantiv

dziedziczność noun
cecha tego, co jest dziedziczne

HeritabilitätSubstantiv

dziedziczny adjective
przekazywany przez przodków lub przejęty od nich

Erb-Adjektiv

dziedziczverb
być uprawnionym do takiego otrzymania

erben [erbte; hat geerbt]Verb

dziedziczverb
o potomstwie organizmów żywych: przejmować cechy przodka

erben [erbte; hat geerbt]Verb

dziedziczverb
otrzymywać majątek (spadek) lub tytuł szlachecki po czyjejś śmierci

erben [erbte; hat geerbt]Verb

Rudziczka (geografia, geograficzny) wieś w Polsce w województwie opolskim, w powiecie prudnickim, w gminie Prudnik;
noun

RiegersdorfSubstantiv

wydziedzicz(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) pozbawić praw do dziedziczenia, do przysługującego spadku
verb

enterben [enterbte; hat enterbt]Verb

zdziczały adjective
który zdziczał

verwildertAdjektiv