Lengyel-Latin szótár »
nic latinul
| Lengyel | Latin |
|---|---|
| cukierniczy adjective związany z cukiernictwem, dotyczący cukiernictwa | bellāriaadjective |
| czarnoksiężnica (rzadki, rzadko używany) osoba zajmująca się czarami i zjawiskami nadprzyrodzonymi noun | fascinansnoun |
| czarownica (potocznie, potoczny) (przenośnie, przenośnia) kobieta stara, brzydka, złośliwa noun | striga [strigae](1st) F |
| czarownica noun w wierzeniach ludowych: kobieta umiejąca czarować, rzucać czary, zaklęcia | malefica [maleficae](1st) F |
| czarownictwo noun zajmowanie się czarami; | artes magaenoun |
| czasznica olbrzymia (systematyka) (mikologia, mikologiczny) Calvatia gigantea Pers., gatunek grzybów jadalnych z rodziny purchawkowatych; noun | |
| czerwienić verb oblewać się rumieńcem na twarzy, np. ze wstydu lub złości | fūcusverb |
| czynić verb robić coś, wykonywać | ago | facioverb |
| definicja noun wyjaśnienie znaczenia wyrazu, pojęcia lub całego wyrażenia; | definitio [definitionis](3rd) F |
| demoniczny (przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity adjective | daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum]adjective |
| dennica (pszczelarstwo, pszczelarski) dolny element ula noun | īmusnoun |
| do niczego adjective o samopoczuciu: zły, słaby, bez energii do życia, zmęczony | inutilis [inutilis, inutile]adjective |
| do niczego adjective tandetny, kiepski, marny, lichy, nie nadający się do użytku, nie spełniający oczekiwanej funkcji | cassus [cassa, cassum]adjective |
| donica noun duża doniczka, naczynie do hodowania roślin ozdobnych | tēstanoun |
| donica noun naczynie służące do wytapiania szkła optycznego | olla [ollae](1st) F |
| doniczka (ogrodnictwo, ogrodniczy) naczynie, przeważnie z terakoty, zazwyczaj z otworem w denku służące do hodowania roślin ozdobnych; noun | testa [testae](1st) F |
| drapieżnictwo (ekologia, ekologiczny) forma zaspokajania potrzeb pokarmowych przez zjadanie ciała ofiary; noun | praedationoun |
| drażnić verb irytować, denerwować kogoś; działać komuś na nerwy | irritareverb |
| drażnić verb podrażniać, wywoływać podrażnienie (np. skóry) | irritareverb |
| dusznica bolesna (medycyna, medyczny) zmiany chorobowe w naczyniach wieńcowych i niedokrwienie mięśnia sercowego, powodujące bóle zamostkowe i uczucie duszności noun | angina pectorisnoun |
| dwunastnica (anatomia, anatomiczny) początkowy odcinek jelita cienkiego; noun | duodenumnoun |
| dżdżownica (zoologia, zoologiczny) walcowaty, zbudowany z pierścieni bezkręgowiec; noun | lumbricusnoun |
| dżdżownica ziemna (systematyka) (zoologia, zoologiczny) Lumbricus terrestris L., gatunek pospolitego skąposzczeta z rodziny dżdżownicowatych, drążącego korytarze w ziemi; noun | |
| dzielnica noun wydzielona, zwyczajowo lub administracyjnie, część dużego miasta; | vicus [vici](2nd) M |
| Dzielnica Łacińska (geografia, geograficzny) (administracja) uniwersytecka dzielnica Paryża; noun | Vicus Latinusnoun |
| dźwiękonaśladownictwo (literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) (zobacz) onomatopeja noun | onomatopoeïanoun |
| dzwonić (potocznie, potoczny) (telekomunikacja) telefonować, próbować nawiązać połączenie telefoniczne verb | tinniōverb |
| dzwonić verb o dzwonie, dzwonku, telefonie: wydawać dźwięk | tinniōverb |
| dzwonić verb wywoływać dźwięk za pomocą dzwonu lub dzwonka | tinniōverb |
| dzwonnica (architektura, architektoniczny) część budynku (najczęściej wieża) lub osobna budowla, konstrukcja przeznaczone do zawieszania dzwonów; noun | campanarium [campanarii](2nd) N |
| ekumeniczny (książkowy) powszechny, otwarty adjective | oecumenicus [oecumenica, oecumenicum]adjective |
| ekumeniczny (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z ekumenizmem, dotyczący ekumenizmu adjective | oecumenicus [oecumenica, oecumenicum]adjective |
| elektroniczny adjective związany z elektroniką, opierający się na elektronice | electronicus [electronica, electronicum]adjective |
| etniczny adjective związany z przynależnością do grupy narodowej | ethnicus [ethnica, ethnicum]adjective |
| Fenicja (historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) starożytna kraina wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, obejmująca tereny dzisiejszego Libanu i zachodniej części Syrii; noun | Phoenīcianoun |
| Fenicja | |
| fenicki (historia, historyczny, historycznie) związany z Fenicjanami lub Fenicją adjective | Phoeniciusadjective |
| fenicki (językoznawstwo, językoznawczy) wymarły język z grupy kananejskiej rodziny języków semickich; noun | Phoeniciusnoun |
| fotogeniczny adjective korzystnie wyglądający na zdjęciach | photogenicusadjective |
| ganić verb wyrażać słownie dezaprobatę, udzielać słownej krytyki | obiurgoverb |
