Lengyel | Latin |
---|---|
demolować verb świadomie niszczyć coś w sposób nieodwracalny | destrŭĕreverb |
demolowanie (rzeczownik odczasownikowy) od demolować noun | disturbātiōnoun |
demon (mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi; noun | daemon [daemonis](3rd) M |
demoniczny (przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity adjective | daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum]adjective |
demonologia (teologia, teologiczny) dział teologii zajmujący się demonami noun | daemonologianoun |
demonstracja noun czynność pokazywania czegoś | demonstratio [demonstrationis](3rd) F |
demonstrant noun uczestnik demonstracji | reclāmitātornoun |
demonstrować verb brać udział w publicznym proteście, demonstracji | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
demonstrować verb okazywać w sposób ostentacyjny swoje uczucia, siłę, możliwości | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
demonstrować verb prezentować coś – urządzenie, towar lub działanie czegoś | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
demontować verb rozkładać jakąś całość na części; dokonywać demontażu | distrahōverb |
diadem noun złota lub srebrna opaska na głowę, zakładana przez królów, książęta i duchownych jako oznaka ich władzy; | diadema [diadematis](3rd) N |
diltiazem (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) lek rozszerzający naczynia, stosowany m.in. w nadciśnieniu tętniczym i chorobie wieńcowej, należący do pierwszej generacji antagonistów wapnia; pochodna benzotiazepiny noun | diltiazemumnoun |
ditlenek krzemu (chemia, chemiczny) nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia; noun | |
dolnoniemiecki (językoznawstwo, językoznawczy) język dolnoniemiecki; noun | lingua saxonicanoun |
domniemany adjective oparty na przypuszczeniu | putativusadjective |
drzemać verb lekko, czujnie spać | dormītōverb |
drzemka noun krótki sen, przespanie się | intervigiliumnoun |
drzemlik (ornitologia, ornitologiczny) Falco columbarius, gatunek sokoła, występujący w północnych częściach Eurazji i Ameryki Północnej; noun | epileusnoun |
dylemat (logika, logiczny) wnioskowanie, gdzie oprócz dwóch zdań warunkowych trzecią przesłanką jest zdanie alternatywne noun | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
dylemat noun sytuacja wymagająca trudnego wyboru | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
dżdżownica ziemna (systematyka) (zoologia, zoologiczny) Lumbricus terrestris L., gatunek pospolitego skąposzczeta z rodziny dżdżownicowatych, drążącego korytarze w ziemi; noun | |
dżem (spożywczy) słodka, lepka substancja do smarowania chleba lub dodawana do naleśników, wytwarzana przez gotowanie owoców z cukrem; noun | condītusnoun |
efemeryczny adjective taki, który szybko przemija | brevis [breve, brevior -or -us, brevissimus -a -um]adjective |
Efrem (rzadki, rzadko używany) imię męskie; noun | Ephraemnoun |
egzemplarz noun jeden przedmiot z grupy jednorodnych przedmiotów | exemplum [exempli](2nd) N |
ekosystem (ekologia, ekologiczny) fragment przyrody będący funkcjonalną całością; noun | oecosystema [oecosystematis](3rd) N |
ekstremalnie adverb w sposób ekstremalny | perquamadverb |
ekstremalny adjective krańcowy, skrajny | extremusadjective |
ekstremum (matematyka, matematyczny) skrajna (minimalna lub maksymalna) wartość funkcji; noun | extremum [extremi](2nd) N |
elektrochemia (chemia, chemiczny) dział chemii fizycznej zajmujący się badaniem zależności między zjawiskami elektrycznymi a reakcjami chemicznymi; noun | electrochemia [electrochemiae](1st) F |
element (filozofia, filozoficzny) w filozofii starożytnej synonim słowa pierwiastek: (ziemia, woda, ogień lub powietrze) noun | elementum [elementi](2nd) N |
element noun część składowa | elementum [elementi](2nd) N |
elementarny adjective podstawowy, najprostszy | elementāriusadjective |
elementarz (edukacja, edukacyjny) podręcznik do początkowej nauki czytania i pisania; noun | abecedāriumnoun |
elemozyna (dawniej, dawny) ofiarowanie daru człowiekowi w potrzebie noun | |
endemia (medycyna, medyczny) stałe występowanie pewnej choroby na określonym terenie; noun | endemianoun |
endemicznie (biologia, biologiczny) (ekologia, ekologiczny) na sposób endemiczny adverb | endemicusadverb |
endemiczny adjective występujący tylko na określonym obszarze | endemicusadjective |
epidemia (medycyna, medyczny) duża liczba zachorowań na tę samą chorobę, na tym samym obszarze i w tym samym czasie; noun | epidemia [epidemiae](1st) F |