em w języku łacina
| Polski | Łacina |
|---|---|
| demolować verb świadomie niszczyć coś w sposób nieodwracalny | destrŭĕreverb |
| demolowanie (rzeczownik odczasownikowy) od demolować noun | disturbātiōnoun |
| demon (mitologia, mitologiczny) istota nadprzyrodzona występująca w wierzeniach ludowych, mitologiach i religiach, zajmująca pozycję pośrednią między bogami a ludźmi; o cechach na wpół ludzkich, na wpół boskich; najczęściej nieprzyjazna człowiekowi; noun | daemon [daemonis](3rd) M |
| demoniczny (przenośnie, przenośnia) taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity adjective | daemoniacus [daemoniaca, daemoniacum]adjective |
| demonologia (teologia, teologiczny) dział teologii zajmujący się demonami noun | daemonologianoun |
| demonstracja noun czynność pokazywania czegoś | demonstratio [demonstrationis](3rd) F |
| demonstrant noun uczestnik demonstracji | reclāmitātornoun |
| demonstrować verb brać udział w publicznym proteście, demonstracji | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
| demonstrować verb okazywać w sposób ostentacyjny swoje uczucia, siłę, możliwości | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
| demonstrować verb prezentować coś – urządzenie, towar lub działanie czegoś | demonstro [demonstrare, demonstravi, demonstratus](1st) TRANS |
| demontować verb rozkładać jakąś całość na części; dokonywać demontażu | distrahōverb |
| diadem noun złota lub srebrna opaska na głowę, zakładana przez królów, książęta i duchownych jako oznaka ich władzy; | diadema [diadematis](3rd) N |
| diltiazem (farmacja, lekoznawstwo, farmakologia, farmaceutyczny, farmakologiczny) lek rozszerzający naczynia, stosowany m.in. w nadciśnieniu tętniczym i chorobie wieńcowej, należący do pierwszej generacji antagonistów wapnia; pochodna benzotiazepiny noun | diltiazemumnoun |
| ditlenek krzemu (chemia, chemiczny) nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym krzem występuje na IV stopniu utlenienia; noun | |
| dolnoniemiecki (językoznawstwo, językoznawczy) język dolnoniemiecki; noun | lingua saxonicanoun |
| domniemany adjective oparty na przypuszczeniu | putativusadjective |
| drzemać verb lekko, czujnie spać | dormītōverb |
| drzemka noun krótki sen, przespanie się | intervigiliumnoun |
| drzemlik (ornitologia, ornitologiczny) Falco columbarius, gatunek sokoła, występujący w północnych częściach Eurazji i Ameryki Północnej; noun | epileusnoun |
| dylemat (logika, logiczny) wnioskowanie, gdzie oprócz dwóch zdań warunkowych trzecią przesłanką jest zdanie alternatywne noun | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
| dylemat noun sytuacja wymagająca trudnego wyboru | dilemma [dilemmatis](3rd) N |
| dżdżownica ziemna (systematyka) (zoologia, zoologiczny) Lumbricus terrestris L., gatunek pospolitego skąposzczeta z rodziny dżdżownicowatych, drążącego korytarze w ziemi; noun | |
| dżem (spożywczy) słodka, lepka substancja do smarowania chleba lub dodawana do naleśników, wytwarzana przez gotowanie owoców z cukrem; noun | condītusnoun |
| efemeryczny adjective taki, który szybko przemija | brevis [breve, brevior -or -us, brevissimus -a -um]adjective |
| Efrem (rzadki, rzadko używany) imię męskie; noun | Ephraemnoun |
| egzemplarz noun jeden przedmiot z grupy jednorodnych przedmiotów | exemplum [exempli](2nd) N |
| ekosystem (ekologia, ekologiczny) fragment przyrody będący funkcjonalną całością; noun | oecosystema [oecosystematis](3rd) N |
| ekstremalnie adverb w sposób ekstremalny | perquamadverb |
| ekstremalny adjective krańcowy, skrajny | extremusadjective |
| ekstremum (matematyka, matematyczny) skrajna (minimalna lub maksymalna) wartość funkcji; noun | extremum [extremi](2nd) N |
| elektrochemia (chemia, chemiczny) dział chemii fizycznej zajmujący się badaniem zależności między zjawiskami elektrycznymi a reakcjami chemicznymi; noun | electrochemia [electrochemiae](1st) F |
| element (filozofia, filozoficzny) w filozofii starożytnej synonim słowa pierwiastek: (ziemia, woda, ogień lub powietrze) noun | elementum [elementi](2nd) N |
| element noun część składowa | elementum [elementi](2nd) N |
| elementarny adjective podstawowy, najprostszy | elementāriusadjective |
| elementarz (edukacja, edukacyjny) podręcznik do początkowej nauki czytania i pisania; noun | abecedāriumnoun |
| elemozyna (dawniej, dawny) ofiarowanie daru człowiekowi w potrzebie noun | |
| endemia (medycyna, medyczny) stałe występowanie pewnej choroby na określonym terenie; noun | endemianoun |
| endemicznie (biologia, biologiczny) (ekologia, ekologiczny) na sposób endemiczny adverb | endemicusadverb |
| endemiczny adjective występujący tylko na określonym obszarze | endemicusadjective |
| epidemia (medycyna, medyczny) duża liczba zachorowań na tę samą chorobę, na tym samym obszarze i w tym samym czasie; noun | epidemia [epidemiae](1st) F |
