ala latinul
| Lengyel | Latin |
|---|---|
| osteomalacja (medycyna, medyczny) zwykle związana z niedoborem witaminy D choroba metaboliczna kości, której istotą jest brak wapnia w kośćcu, co powoduje zmniejszenie właściwości mechanicznych kośćca i odkształcanie kości; noun | osteomalacianoun |
| oszałamiać verb wywierać silne wrażenie | attonōverb |
| oszałamiać verb wywoływać stan częściowej utraty przytomności; wprowadzać w stan zamroczenia | exterreo [exterrere, exterrui, exterritus](2nd) |
| pałac (architektura, architektoniczny) okazały, pozbawiony cech obronnych budynek mieszkalny należący do władcy lub bogatego człowieka noun | palatium [Palati(i)](2nd) N |
| pałacowy adjective związany z pałacem, dotyczący pałacu | aulicus [aulica, aulicum]adjective |
| palacz noun ktoś, kto zawodowo pali w piecu; | fornacatornoun |
| palacz noun osoba, która pali tytoń, zwykle nałogowo | fumator [fumatoris](3rd) M |
| pałający adjective pełen zapału, namiętności | calidus [calida -um, calidior -or -us, calidissimus -a -um]adjective |
| palankin noun ozdobna lektyka z dachem i firankami | feretrum [feretri](2nd) N |
| palant (potocznie, potoczny) obraźliwy zwrot do mężczyzny, który wzbudza lekceważenie lub pogardę noun | caper [capri](2nd) M |
| pałasz (historia, historyczny, historycznie) (wojskowość, wojskowy) odmiana broni białej o prostej głowni; noun | spatha [spathae](1st) F |
| Palatyn (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) jedno z siedmiu rzymskich wzgórz; noun | Palatium [Palati(i)](2nd) N |
| Palatynat (geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraina historyczna w zachodnich Niemczech, położona na zachód od Renu; noun | Palatinatusnoun |
| pochwała noun pochwalenie kogoś lub czegoś | laus [laudis](3rd) F |
| pochwalać verb uznawać za dobre, słuszne, właściwe | approbōverb |
| podpalacz noun człowiek umyślnie wzniecający pożar | incendiāriusnoun |
| powalać verb przewracać kogoś lub coś na ziemię | caedereverb |
| pozwalać verb umożliwiać, sprawiać, że coś staje się możliwe, wykonalne | permittereverb |
| pozwalać verb zgadzać się, aby ktoś mógł coś zrobić | permittereverb |
| prałat (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyższy dostojnik w Kościele katolickim; noun | praelatusnoun |
| przyzwalać verb okazywać zgodę na coś | consentiōverb |
| Reggio di Calabria (geografia, geograficzny) miasto i gmina w południowych Włoszech, nad Cieśniną Mesyńską; noun | Regium Iuliinoun |
| rozpalać (przenośnie, przenośnia) (książkowy) czynić intensywnym jakieś uczucie verb | accendōverb |
| rozpalać verb bardzo silnie rozgrzewać | calefacio [calefacere, calefeci, calefactus](3rd) TRANS |
| rozpalać verb powodować, że coś zacznie się palić | incendereverb |
| sala noun przestronne pomieszczenie pełniące pewną określoną funkcję użytkową; | auditorium [auditori(i)](2nd) N |
| Saladyn (historia, historyczny, historycznie) władca ajjubidzki, noun | Saladinusnoun |
| salamandra (herpetologia, herpetologiczny) rodzaj płazów ogoniastych; noun | salamandranoun |
| Salamanka (geografia, geograficzny) miasto w zachodniej Hiszpanii, nad rzeką Tormes, stolica prowincji Salamanka (1.2); noun | Hermandicanoun |
| salami (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) oryginalnie włoska, sucha, wędzona kiełbasa, początkowo wytwarzana z mięsa oślego, później także wieprzowego i wołowego; noun | salāmennoun |
| sałata (botanika, botaniczny) rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Lactuca L.), wiele gatunków jadalnych; noun | lactuca [lactucae](1st) F |
| sałata noun warzywo liściaste, spożywane zwykle na surowo | lactuca [lactucae](1st) F |
| sałatka (kulinaria, kulinarny, kulinarnie) potrawa podawana na zimno, z zazwyczaj drobno pokrojonych składników, głównie warzyw (ugotowanych lub surowych), owoców, jaj, ryb itp.; noun | acetarium [acetarii](2nd) N |
| skała (geologia, geologiczny) zespół minerałów lub wiele ziaren tego samego minerału; noun | |
| skala (książkowy) wielkość, zakres czegoś noun | scala [scalae](1st) F |
| skala (matematyka, matematyczny) metoda przekształcenia liczby na współrzędną wykresu noun | scala [scalae](1st) F |
| skala (metrologia, metrologiczny) (statystyka, statystyczny) system symboli (zwykle liczb) kodujących wyniki pomiaru; noun | scala [scalae](1st) F |
| skala (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) szereg dźwięków ułożonych według pewnego schematu interwałowego w porządku wznoszącym lub opadającym; noun | scala [scalae](1st) F |
| skala (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zakres dźwięków obejmowanych przez instrument muzyczny lub głos; noun | scala [scalae](1st) F |
| skala (psychologia, psychologiczny) w wielokryterialnym teście psychometrycznym każda z niezależnych ocen różnych aspektów zjawiska uzyskiwanych w jednym badaniu noun | scala [scalae](1st) F |
