Lengyel-Latin szótár »
acz latinul
| Lengyel | Latin |
|---|---|
| oracz noun ten, kto orze pole | arātornoun |
| otaczać verb rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan) | cingōverb |
| otaczać verb zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch) | cingōverb |
| oznaczać verb wyrażać określoną treść | significo [significare, significavi, significatus](1st) |
| oznaczenie noun etykietka | vocāmennoun |
| pączek (cukiernictwo) (spożywczy) wypiek przypominający kształtem kulę, smażony w głębokim tłuszczu, często lukrowany lub posypywany cukrem; noun | placenta fartanoun |
| paczka (handel, handlowy) zawartość małego opakowania noun | fascis [fascis](3rd) M |
| paczka (usługi pocztowe, kurierskie, poczta) przesyłka pocztowa nie mieszcząca się lub nie nadająca się do wysłania listem; noun | fascis [fascis](3rd) M |
| paczkować verb umieszczać coś w paczkach lub w pudełkach | arcaverb |
| padaczka (medycyna, medyczny) choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych; noun | epilepsia [epilepsiae](1st) F |
| palacz noun ktoś, kto zawodowo pali w piecu; | fornacatornoun |
| palacz noun osoba, która pali tytoń, zwykle nałogowo | fumator [fumatoris](3rd) M |
| partacz (potocznie, potoczny) zły pracownik lub rzemieślnik; osoba źle (niedbale, niechlujnie) wykonująca pracę noun | calceātornoun |
| płacz noun wylewanie łez; | fletus [fletus](4th) M |
| płaczący adjective o drzewach o wiotkich, opadających do ziemi gałęziach | flētusadjective |
| plaskacz (pospolicie) uderzenie z otwartej dłoni w twarz noun | alapam dōnoun |
| pływacz (botanika, botaniczny) Utricularia L., rodzaj roślin owadożernych z rodziny pływaczowatych; noun | Utricularianoun |
| podgrzybek zajączek (mikologia, mikologiczny) Xerocomus subtomentosus (L.) Quél., gatunek grzyba jadalnego z rodziny borowikowatych; noun | |
| podpalacz noun człowiek umyślnie wzniecający pożar | incendiāriusnoun |
| podpieracz ścian (przenośnie, przenośnia) (rzadki, rzadko używany) (pejoratywnie, pejoratywny) osoba nie tańcząca na imprezach, nie mająca ochoty na włączanie się do działań grupy noun | īriōnoun |
| podrywacz (potocznie, potoczny) (pejoratywnie, pejoratywny) mężczyzna starający się uwieść kobietę noun | amator [amatoris](3rd) M |
| pogrzebacz noun narzędzie w kształcie pręta zakończonego hakiem, służące do podnoszenia fajerek w piecu i przekładania węgli w jego palenisku; | rutābulumnoun |
| połączenie (rzeczownik odczasownikowy) od połączyć noun | nexus | conexionoun |
| połączyć verb dokonać połączenia kilku elementów, przymocować je do siebie, zespolić lub zjednoczyć | collĭgāreverb |
| porywacz noun człowiek, który dokonał porwania, uprowadził (porwał) kogoś | plagiārianoun |
| posiadacz noun ktoś, kto coś ma, posiada | possessor [possessoris](3rd) M |
| posiniaczony adjective pokryty siniakami (zwykle po upadku albo pobiciu) | līvidusadjective |
| posługacz noun mężczyzna, którego zadaniem jest wykonywanie cięższych prace pomocniczych, (na przykład) w szpitalu lub pensjonacie | famulus [famuli](2nd) M |
| poszukiwacz noun osoba, która czegoś poszukuje | indagabilisnoun |
| poszukiwaczka noun forma żeńska od: poszukiwacz | indagatrix [indagatricis](3rd) F |
| potakiwacz (potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) o kimś, kto nie wychyla się z własnym zdaniem i wszystkim potakuje noun | assentātornoun |
| powielacz (poligrafia) dawne proste urządzenie drukarskie do wykonywania wielokrotnych kopii; noun | copiatrumnoun |
| próchnilec maczugowaty (mikologia, mikologiczny) (systematyka) Xylaria polymorpha Grev., gatunek grzyba z rodziny próchnilcowatych; noun | |
| prostaczek (książkowy) ktoś niewykształcony, ubogi noun | attenuatusnoun |
| przebaczenie noun odpuszczenie czyichś win | remissio [remissionis](3rd) F |
| przekraczać verb przechodzić, przedostawać się przez coś | transireverb |
| przetaczać verb przesuwać coś tocząc, obracając, turlając | devolvereverb |
| przeznaczać verb określać cel | alloco [allocare, allocavi, allocatus](1st) |
| przeznaczenie noun cel, dla którego służy dana rzecz | sors [sortis](3rd) F |
| przeznaczenie noun nieunikniona przyszłość; coś, co musi się stać | fatanoun |
