Latin | Magyar |
---|---|
abundo [abundare, abundavi, abundatus] (1st) verb | busásan elég van, a mennyi kellige bővelkedikige dúsige gazdagige kifolyikige kiáradige kiömlikige kiöntige valaminek teljes bőségében vanige van bőséggelige |
abundo copiis | |
abundo doctrina et ingenio | |
abundo opibus | |
abundo opibus adjective | dúsgazdagmelléknév |
abundo otio | |
abundo verbis | |
vix erit in mundo, qui tandem dicat: abundo | alig akad olyan ember a világon, aki azt mondaná: "Bőségben élek" |