ritus lengyelül
| Latin | Lengyel |
|---|---|
| ritus [ritus] (4th) M noun | ryt(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) (antropologia, antropologiczny) ustalony obrządek ryt(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) jeden z obrządków w rodzinie liturgicznej; |
| ritus | carmen noun | rytuał(antropologia, antropologiczny) zespół specyficznych sekwencji sformalizowanych, symbolicznych czynów i wypowiedzi, charakterystyczny dla danej kultury; |
| careo [carere, carui, caritus] (2nd) verb | brakowaćverb |
| exterreo [exterrere, exterrui, exterritus] (2nd) verb | oszałamiaćverb |
| hirritus noun M | warknięcienoun |
| imperitus noun | fajtłapa(pejoratywnie, pejoratywny) osoba niezdarna |
| in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti interjection | w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańskie wezwanie rozpoczynające modlitwę |
| irritus [irrita, irritum] adjective | nieważny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) bez mocy prawnej nieważnyadjective |
| maritus [mariti] (2nd) M noun | małżoneknoun małżoneknoun mążnoun |
| misereor [misereri, miseritus sum] (2nd) DEP verb | szkodaverb żałowaćverb |
| peritus [perita -um, peritior -or -us, peritissimus -a -um] adjective | kompetentnyadjective |
| pereo [perire, perivi(ii), peritus] verb | cieknąćverb przeciekaćverb przeciekaćverb |
| praeteritus noun | przeżyteknoun |
| praeteritus [praeterita, praeteritum] adjective | miniony(książkowy) taki, który minął, przeszedł do przeszłości przeszły(gramatyka) odnoszący się do czasu przeszłego przeszłyadjective |
| praetereo [praeterire, praeterivi(ii), praeteritus] verb | mijaćverb |
| spiritus [spiritus] (4th) M noun | oddechnoun |
| Spiritus Sanctus noun | Duch Święty(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w chrześcijaństwie: trzecia osoba Trójcy Świętej; |
| spiritus | spectrum noun | duchnoun |
| ēmeritus noun | kombatantnoun |
| ēmeritus adjective | kombatanckiadjective |
