posse lengyelül
| Latin | Lengyel |
|---|---|
| posse | mócbyć w stanie coś wykonać, zrobić mócmieć szansę zaistnieć, wydarzyć się |
| possum [posse, potui, -] verb | być w stanieverb możnaverb mócverb mócverb mócverb potrafićverb umiećverb |
| possum [posse, potui, -] noun | kibel(potocznie, potoczny) (grubiański, grubiańsko) toaleta albo sam klozet, często zaniedbany |
| possideo [possidere, possedi, possessus] verb | angażowaćverb obstawaćverb odbywaćverb okupowaćverb posiadać(książkowy) o człowieku: być właścicielem czegoś o dużej wartości wytrzymywaćverb |
| possessio [possessionis] noun | opętanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) stan bycia owładniętym przez demona; posiadanie(rzeczownik odczasownikowy) od posiadać |
| possessivus adjective | dzierżawczy(językoznawstwo, językoznawczy) oznaczający relację przynależności lub posiadania |
| possessor [possessoris] noun | posiadacznoun właścicielnoun |
| casus possessīvus adjective | dopełniaczowy(gramatyka) związany z dopełniaczem, dotyczący dopełniacza |
| pronomen possessivum noun | zaimek dzierżawczy(gramatyka) zaimek, który wskazuje na przynależność czegoś bądź kogoś do danej osoby lub rzeczy |
