Swedish-Polish dictionary »

stånd meaning in Polish

SwedishPolish
meningsmotståndare [~n; pl. ~, best. pl. -motståndarna] substantiv

przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę
noun

missförstånd [~et; pl. ~] substantiv

nieporozumienienoun
pomyłka wynikła z niewłaściwego zrozumienia słów, sytuacji

motstånd [~et; pl. ~] substantiv

buntnoun
sprzeciw, opór, protest

opór(fizyka, fizyczny) siła bierna pojawiająca się w trakcie wprawiania ciała w ruch lub spowodowana ruchem tego ciała, skierowana w stronę przeciwną od kierunku ruchu
noun

opórnoun
akt przeciwstawiania się cudzej przemocy, woli, rozkazom itp.

opórnoun
w lm przeszkody, utrudnienia

motståndare [~n; pl. ~, best. pl. -ståndarna] substantiv

adwersarz(przestarzałe, przestarzały) oponent, rywal
noun

przeciwniczkanoun

przeciwnik(wojskowość, wojskowy) (sport, sportowy) także przenośnie ten, przeciwko któremu się walczy lub rozgrywa grę
noun

przeciwniknoun
ten, kto jest czemuś przeciwny

motståndskraftig [~t ~a] adjektiv

odpornyadjective
mający wysoką odporność i wytrzymałość; silny, wytrzymały

odpornyadjective
taki, na którego dana rzecz nie ma wpływu; obojętny

nattstånden [-ståndet -ståndna] adjektiv

zwietrzałyadjective
o płynach taki, który stracił pewne właściwości lotne

oemotståndlig [~t ~a] adjektiv

nieodpartyadjective
taki, któremu nie da się oprzeć

radavstånd [~et; pl. ~] substantiv

interlinianoun
odstęp między wierszami, liniami;

leading(termin typograficzny) odległość w pionie pomiędzy sąsiednimi wierszami drukowanego tekstu;
noun

samförstånd [~et; pl. ~] substantiv

zgodanoun
stan pozbawiony konfliktów czy kłótni, pojednanie

skadestånd [~et; pl. ~] substantiv

odszkodowanie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rodzaj świadczenia, które wynika z odpowiedzialności za szkodę;
noun

sommarsolstånd [~et] substantiv

przesilenie(astronomia, astronomiczny) skrajny punkt odchylenia Słońca od równika;
noun

przesilenie letnie(astronomia, astronomiczny) przesilenie przypadające na koniec czerwca (około 24.), gdy Słońce znajduje się najbliżej bieguna północnego
noun

stillestånd [~et; pl. ~] substantiv

zawieszenie broninoun
umówione zaprzestanie walk przez wszystkie strony na wszystkich frontach;

tillstånd [~et; pl. ~] substantiv

stannoun
sytuacja, stopień czegoś, poziom sprawności w danej chwili; nastrój

sytuacjanoun
zespół okoliczności, stan, w którym ktoś lub coś się znajduje lub coś się dzieje

warunek(tylko w liczbie mnogiej) sytuacja
noun

zgodanoun
pozwolenie, aprobata, zgodzenie się

tillståndsfunktion

funkcja stanu(fizyka, fizyczny) funkcja zależna wyłącznie od stanu układu

undantagstillstånd [~et; pl. ~] substantiv

stan nadzwyczajny(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) szczególny reżim prawny, który służy odwróceniu lub umniejszeniu skutków szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykłe środki konstytucyjne są niewystarczające;
noun

uppståndelse [~n ~r] substantiv

rezurekcja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (rzadki, rzadko używany) zmartwychwstanie Chrystusa
noun

rezurekcyjnynoun
związany z rezurekcją, dotyczący rezurekcji

zmartwychwstanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) powstanie z martwych, ożywienie;
noun

uppståndelsen

Zmartwychwstanie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) w tradycji chrześcijańskiej powrót Jezusa Chrystusa do życia po trzech dniach w grobie;

uppstå [-stod, -stått, -stånden -ståndet -ståndna, pres. -står] verb

pojawiaćverb

pojawiać sięverb
nadejść, zaistnieć, okazać się

powstawaćverb
zaczynać istnieć, być utworzonym, rozpoczętym

zmartwychwstaćverb

vintersolstånd [~et] substantiv

przesilenie(astronomia, astronomiczny) skrajny punkt odchylenia Słońca od równika;
noun

przesilenie zimowe(astronomia, astronomiczny) moment górowania Słońca w zenicie w możliwie najdalej na południe wysuniętej szerokości geograficznej półkuli północnej;
noun

välstånd [~et] substantiv

dobrobytnoun
dobre warunki materialne

pomyślnośćnoun
sprzyjający los, korzystny bieg wydarzeń

änkestånd [~et] substantiv

wdowieństwonoun
bycie wdową lub wdowcem

123