Polish | Swedish |
---|---|
opór (fizyka, fizyczny) siła bierna pojawiająca się w trakcie wprawiania ciała w ruch lub spowodowana ruchem tego ciała, skierowana w stronę przeciwną od kierunku ruchu noun | motstånd [~et; pl. ~]substantiv |
opór noun akt przeciwstawiania się cudzej przemocy, woli, rozkazom itp. | motstånd [~et; pl. ~]substantiv |
opór noun w lm przeszkody, utrudnienia | motstånd [~et; pl. ~]substantiv |
stawiać opór verb | spjärna [~de ~t]verb |
topór narzędzie składające się z drewnianego trzonka i metalowego ostrza, służące np. do rąbania drewna lub mięsa, a dawniej także jako broń; | |
zakopać topór wojenny przestać o coś z kimś walczyć |