Swedish-Polish dictionary »

pol meaning in Polish

SwedishPolish
avpollettera [~de ~t] verb

spławićverb

wydalaćverb
usuwać kogoś niepożądanego

wylaćverb

zwolnićverb

bipolär [~t ~a] adjektiv

dwubiegunowyadjective
taki, który ma dwa bieguny

bipolärt syndrom

choroba afektywna dwubiegunowa(medycyna, medyczny) (psychologia, psychologiczny) zaburzenie psychiczne, w przebiegu którego występują zespoły depresyjne i maniakalne lub hipomaniakalne;

cirkumpolär [~t ~a] adjektiv

okołobiegunowy(geografia, geograficzny) właściwy okolicom bieguna
adjective

duopol

duopol(ekonomia, ekonomiczny) występowanie na rynku tylko dwóch konkurujących na tym samym polu podmiotów gospodarczych;

eftergiftspolitik [~en] substantiv

appeasement(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) polityka ustępstw wobec żądań agresywnego państwa, mająca na celu złagodzenie jego postawy, osiągnięcie ugody i utrzymanie pokoju;
noun

Europol

EuropolEuropejski Urząd Policji, agencja policyjna z siedzibą w Hadze;

extrapolation [~en ~er] substantiv

ekstrapolacjanoun
prognozowanie przebiegu wydarzeń na podstawie znajomości analogicznych zjawisk

ekstrapolacjanoun
rezultat ekstrapolacji (1.1)

extrapolering [~en ~ar] substantiv

ekstrapolacja(matematyka, matematyczny) wyznaczanie wartości funkcji poza przedziałem, w którym wartości tej funkcji są znane
noun

fornpolsk

staropolskiużywany, powstały, dziejący się w dawnej Polsce; pochodzący, wywodzący się z dawnej Polski

förpolska

polonizować(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) narzucać polskość, przymuszać kogoś do zostania Polakiem, zmieniać coś na polskie

förpolskning

polonizacja(kulturoznawstwo, wiedza o kulturze, kulturoznawczy) narzucanie lub przyswajanie kultury polskiej i języka polskiego;

polonizacjanadawanie czemuś polskiego charakteru lub właściwości

Franska Polynesien

Polinezja Francuska(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Oceanii;

geopolitik [~en] substantiv

geopolityka(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) doktryna polityczna, która głosi, że warunki geograficzne wyznaczają procesy i fakty polityczne
noun

geopolitisk [~t ~a] adjektiv

geopolitycznyadjective
dotyczący położenia geograficznego danego obszaru, które wpływa na jego sytuację polityczną

hästpolo [~n] substantiv

polo(sport, sportowy) gra drużynowa rozgrywana konno, w której za pomocą długich kijów dąży się do umieszczenia drewnianej kuli w bramce przeciwnej drużyny;
noun

hippologi [~n] substantiv

hipologia(zoologia, zoologiczny) nauka o koniu domowym;
noun

identitetspolitik [~en] substantiv

polityka tożsamościnoun

interpolation [~en ~er] substantiv

interpolacja(matematyka, matematyczny) przybliżanie funkcji za pomocą innej funkcji, zwykle wielomianu, tak aby były sobie równe w zadanych punktach;
noun

konstantinopolitan

konstantynopolitańczykmieszkaniec Konstantynopola

konstantinopolitansk

konstantynopolitańskiodnoszący się do Konstantynopola, związany z Konstantynopolem

kosmopolit [~en ~er] substantiv

kosmopolitanoun
człowiek nieuznający jakiegokolwiek obywatelstwa, a jedynie światowe

kosmopolitisk [~t ~a] adjektiv

kosmopolitycznyadjective
nieczujący związku z żadnym państwem (miejscem) w szczególności

kriminalpolis [~en ~er] substantiv

śledczynoun
osoba prowadząca śledztwo

kupol [~en ~er] substantiv

kopuła(architektura, architektoniczny) półkoliste lub półeliptyczne sklepienie;
noun

Lillpolen

Małopolska(geografia, geograficzny) kraina na południu Polski;

Lillpolens vojvodskap

województwo małopolskie(administracja) (geografia, geograficzny) jednostka podziału administracyjnego w południowej Polsce, z siedzibą władz w Krakowie;

magnetpol

biegun magnetyczny(fizyka, fizyczny) miejsce w materiale magnetycznym, w którym natężenie pola magnetycznego jest największe;

biegun magnetyczny(geografia, geograficzny) miejsce, w którym linie ziemskiego pola magnetycznego tworzą z powierzchnią Ziemi kąt prosty;

Mariupol

Mariupol

megalopolis

megalopolis

metropol [~en ~er] substantiv

metropolia(geografia, geograficzny) (urbanistyka, urbanistyczny) główne miasto kraju
noun

metropolit [~en ~er] substantiv

metropolita(administracja) (kościelny) arcybiskup zajmujący czołowe miejsce w prowincji kościelnej – metropolii;
noun

metropolitalnynoun
związany z metropolią, odnoszący się do metropolii

wielkomiejskinoun
taki, który jest charakterystyczny dla wielkiego miasta

2345